Οι Τηλεπικοινωνίες στην Ελλάδα. Από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα

Οι Τηλεπικοινωνίες στην Ελλάδα.

Από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα

Στην αρχή της 10ετίας του 90 άρχισε μπαράζ επιθέσεων εναντίον των δημόσιων επιχειρήσεων στην Ελλάδα.Θέμα χρόνου και πολιτικής πρωτοβουλίας αναδεικνυόταν το πρώτο λάκτισμα. Όσο για το πια επιχείρηση θα άνοιγε το χορό, ήταν σχεδόν απαντημένο ερώτημα. Η σύμφυση τηλεφωνίας και υπολογιστών (τηλεπληροφορική) δημιουργούσε τεράστιες προοπτικές για την κερδοφορία ιδιωτών. Βασικά ο κλάδος των τηλεπικοινωνιών, συνεργαζόμενος και δρώντας συμπληρωματικά με τον αντίστοιχο των οπλικών συστημάτων και οδηγεί τη νέα τεχνολογία και επηρεάζεται περισσότερο από τις νέες τάσεις στην οικονομική πολιτική καθώς η τελευταία εμπεριέχει στο DNA της τις νέες σχέσεις ρύθμισης και αναδιάρθρωσης της. Ο νεοφιλελευθερισμός προχωρούσε ακάθεκτος. Τα συνδικάτα από καιρό προετοιμασμένα, έχοντας αποδεχτεί τα ιδεολογήματα περί ανάπτυξης, επιχειρηματικότητας και σχέση οφέλους αποτελέσματος είχαν μειώσει τις αντιστάσεις τους. Η υιοθέτηση από τη ΓΣΕΕ στρατηγικών συναίνεσης, ο τεχνοκρατικός λόγος σε αντιδιαστολή με τον πολιτικό, δεν οδηγεί απλά σε μια νέα αποδοχή στα πλαίσια του κράτος αλλά και σε μια νέα νομιμοποίηση της έως τη στάθμη του κοινωνικού εταίρου. Αποτέλεσμα, οι απόψεις της αστικής τάξης να διεισδύσουν και να διαχυθούν στο σύνολο της κοινωνίας, προβάλλοντας σαν γενικό καλό και σαν φυσικό νόμο, το κέρδος των επιχειρήσεων. Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στη σχέση αστικής τάξης, μεσαίων και μικρομεσαίων στρωμάτων στη βάση των νέων δεδομένων. Όμως μια τέτοια προσπάθεια ξεφεύγει από τα όρια αυτής της παρουσίασης.

Με μειωμένο το λεγόμενο πολιτικό κόστος, οι κομματικοί εκπρόσωποι των ιδιωτικών κεφαλαίων νιώθουν και είναι πιο έτοιμοι να ικανοποιήσουν τους συνεργάτες συνεταίρους τους.

Ο χορός αρχίζει.

Μια ημερομηνία σταθμός στη γενικότερη έναρξη των διαδικασιών απορρύθμισης , μπορεί να χαρακτηριστεί η 1/1/1984. Τότε η ΑΤ&Τα στις ΗΠΑ κατακερματίζεται και ιδρύονται 7 περιφερειακές επιχειρήσεις τηλεφωνίας, γνωστές με την επωνυμία baby bells. Συγχρόνως το 1984 η Β.Τ οδηγείται στην ιδιωτικοποίηση στην Αγγλία. Η ιαπωνική επιχείρηση τηλεπικοινωνιών ιδιωτικοποιείται μερικώς το 1985. Σημαντικοί σταθμοί στη προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων είναι η οδηγία της ΕΟΚ που ζητά από τα κράτη μέλη να ανοίξουν τις αγορές στον ανταγωνισμό το 1988, καθώς και η συμφωνία (15-2-1997) του ΠΟΕ μεταξύ 68 χωρών σε όμοια κατεύθυνση. Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, με αποτέλεσμα σαφέστατη χειροτέρευση της εργασιακής σχέσης, το Μάρτιο του 2000 οι επιχειρήσεις στις τηλεπικοινωνίες και τα εργατικά συνδικάτα προχωρούν σε κοινή ανακοίνωση ‼ στο συμβούλιο Αρχηγών στη Λισαβόνα όπου τονίζουν από κοινού το ζήτημα της ευρωπαϊκής προόδου σε μια κοινωνία της πληροφορίας, τη σημασία του τομέα των τηλεπικοινωνιών στην οικονομική ανάπτυξη της ΕΟΚ και τον ιδιαίτερο ρόλο της εκπαίδευσης και του εκσυγχρονισμού στην οργάνωση της εργασίας…

Έχει ιδιαίτερη αξία η αναφορά στο Αμερικάνικο και Εγγλέζικο τοπίο. Η ΑΤ&Τα ήταν ιδιωτική επιχείρηση αλλά ρυθμιζόμενη πλήρως από το Κογκρέσο από το 1930. Πλήρως καθετοποιημένη, με θυγατρικές την western electrik, bell laboratories, bell operaiting companies (Εξοπλισμός, έρευνα, πωλήσεις). Παρόμοια και η Β.Τ. Aυτές οι επιχειρήσεις είχε επικρατήσει η άποψη ότι αποτελούν φυσικά μονοπώλια. Σαν τέτοια ορίζεται μια αγορά, στην οποία το κόστος των προιόντων η υπηρεσιών που παράγονται σαυτήν, γίνεται μίνιμουμ όταν δραστηριοποιείται μία μόνο επιχείρηση. Δηλαδή είναι λιγότερο δαπανηρή η παραγωγή μιας επιχείρησης παρά ο επιμερισμός της σε 2,3, η περισσότερες ανταγωνιστικές επιχειρήσεις. Η ιδιότητα αυτή γνωστή και σαν υποαθροιστικότητα κόστους,συνδέεται με οικονομίες κλίμακος, οι οποίες στο κλάδο των τηλεπικοινωνιών έχουν να κάμουν με το κόστος υποδομών αλλά και τη διαχείρηση του «δημόσιου χώρου» (αέρας, δρόμοι, κοινοτικοί χώροι, κτλ). Ο ανταγωνισμός λοιπόν έχει έννοια μόνο αν μπορούμε να κάνουμε χρήση των δημόσιων υποδομών και μάλιστα με όρους που θα επιτρέπουν μέσω επιβολής την επιβίωση και κερδοφορία. Ένα ερώτημα που πλανάται έχει να κάνει με το πρίν την πλήρη ιδιωτικοποίηση καθεστώς σε σχέση με την κερδοφορία. Το δημόσιο η και ημιδημόσιο καθεστώς στην πραγματικότητα λειτουργούσε σαν κέλυφος και μάλιστα ισχυρότατο ιδιοτικών συμφερόντων. Από την άποψη αυτή φαντάζει ανόητο η κάθε αστική τάξη και μάλιστα κύριων ιμπεριαλιστικών χωρών να είναι υπερ της κατάργησης του φυσικού μονοπώλιου τους. Η κίνηση τους αυτή πατάει σε αντικειμενικά αίτια. Έχει να κάνει αφενός με την πίεση στο εργασιακό κόστος και αφετέρου με τις συνθήκες απορρόφησης και παραγωγής της πλεονάζουσας τεχνολογίας. Με τη σειρά της η τελευταία ανατρέπει μέσω της εφαρμογής της _- τηλεπληροφορική- το στάτους των κοινωνικών σχέσεων. Ας σκεφτούμε για παράδειγμα το εμπορικό ιντερνετ, πόσες ανατροπές είναι ικανό να φέρει στο σύνολο των εργασιακών, κοινωνικών σχέσεων.

Κάτω από αυτό το πρίσμα και με τον φιλελευθερισμό επίσημη θρησκεία των κυβερνόντων το καλοκαίρι του 1993 η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τον νόμο 2167/93 βάζει στόχο εκποίηση 35% ΟΤΕ μέσα από το χρηματιστήριο και 14% σε ξένη εταιρία –στρατηγικό επενδυτή τον λένε- ο οποίος έπαιρνε και το μάνατζμεντ. Οι σκληροί αγώνες μας -45 ημέρες συνολικά απεργία -, οι ανάταση των κοινωνικών συμμαχιών οι σημαντικές πολιτικές πρωτοβουλίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης(πρόταση νομοθετικού δημοψηφίσματος, κοινή τροπολογία ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ,( σύμφωνα με την οποία …υπάρχει μία μόνο μετοχή στην κυριότητα του δημοσίου…) αλλά και οι αντιθέσεις στους κόλπους των διαπλεκομένων οδήγησαν στην πτώση της κυβέρνησης.

Με την κυβερνητική αλλαγή το 1993 η ΟΜΕ- ΟΤΕ, από καιρό έτοιμη στο νέο ρόλο της, συμφωνεί με την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ στο νόμο 2257/94 που αφορά τις εργασιακές σχέσεις. Το 1995 συμφωνεί στην εισαγωγή της νέας τεχνολογίας και στην εφαρμογή προγραμμάτων εθελουσίας συνταξιοδότησης. Το 1999 συζητά νέο κανονισμό προσωπικού με δυσμενέστερους όρους. Συμφωνεί σε αυστηρότερο πειθαρχικό δίκαιο για τους υπαλλήλους, αποδέχεται το σύστημα πληρωμής με πριμ, ενώ συγχρόνως περικόπτονται επιδόματα Μέχρι το 2006 έχουν απολυθεί 20.000 υπάλληλοι ενώ προσλήφθηκαν 3.000 περίπου(εκτός των νέων εργασιακών σχέσεων). Για να αποκτήσουμε μια ιδέα των παραπάνω, ας αναφέρουμε ότι η εισαγωγή της νέας τεχνολογίας στον ΟΤΕ, μειώνει δραστικά το προσωπικό.

Για 40.000 αναλογικές παροχές χρειάζονται 8 άτομα ενώ για 150.000 ψηφιακές μόνο 5. Στην αρχή της 10 ετίας του ’80 ο ΟΤΕ προσφέρει βασικά 2 υπηρεσίες (τηλεφωνία-τηλεγραφία) με 32.000 σταθερούς εργαζόμενους, ενώ αρχές 2000 διαθέτει 250 υπηρεσίες και προϊόντα με 16.000 άτομα.

Το συνδικαλιστικό κίνημα βλέποντας από τη μεριά της «επιχείρησης μας» τα θέματα λαδώνει τις ράγες της ιδιωτικοποίησης. Αυτά είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη έχει να κάνει με την «ηθική» κατηγοριοποίηση του προσωπικού. Αυτό περνάει τελείως λάθρα από το συνδικαλιστικό κίνημα. Έτσι με τη πολιτική των επιδομάτων και πριμ – ειδικά – των πριμ λόγω θέσεως προϊσταμένου, δημιουργείται μια τεράστια διαπλοκή συνδικαλιστή – εργαζόμενου - διοίκησης – κόμματος. Μια νέα διαστρωμάτωση ξεπηδά η οποία επιτείνει περιφρουρεί και καθαγιάζει την εργασιακή Βαβέλ.

Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με νόμο το 1994 ανοίγει το χορό των ιδιωτικοποιήσεων αφού προβλέπεται η μέχρι 25% μετοχοποίηση του οργανισμού.

Η αρχή της ιδιωτικοποίησης έγινε το 1996 με το νόμο 2257/94 με διάθεση μέσω χρηματιστηρίου του 8% .Στη συνέχεια με τροποποίηση του νόμου 2167/93 προβλέπεται η εκχώρηση του 49% αντί του 25%.Τον Ιούνιο του 1997 φεύγει 12% και τον Οκτώβρη 1998 και άλλο ένα 12%. Το 1999 εκδίδονται 2 μετατρέψιμα ομολογιακά δάνεια που αντιστοιχούν στο 14% του ΟΤΕ, με σκανδαλώδης διαδικασίες . Οι αντίστοιχες μετοχές περιέρχονται στο ελληνικό δημόσιο για να πουληθούν το 2005 από τη Ν.Δ. Επιπλέον το 2000 πουλήθηκε άλλο ένα 8% και για πρώτη φορά το ποσοστό του δημοσίου πέφτει κάτω από το 50% κρατώντας όμως τη διοίκηση του οργανισμού το δημόσιο..

Το 2004 μετά από 5 μετοχοποιήσεις παίρνει τη σκυτάλη η Ν.Δ με το 66% σε ξένα χέρια. Το ΠΑΣΟΚ είχε φροντίσει σαν γνήσιο« σοσιαλιστικό» κόμμα, με τροπολογία το 1999 να εκχωρείται το μάνατζμεντ και επιπλέον ο υπουργός Εθνικής οικονομίας το 2000, άνοιξε τις διαδικασίες για αυτό. Τότε προσελήφθησαν ως σύμβουλοι οι credit swiss first boston & Warburg οι οποίες κάλεσαν 10 τηλεπικοινωνιακούς Οργανισμούς να εκδηλώσουν επενδυτικό ενδιαφέρον. Ανταποκρίθηκαν 3. Οι telecom Italia, telefonika, vivendi . Δεν προχώρησε η διαδικασία γιατί αφενός η κυβέρνηση δίστασε τελικά να εκχωρήσει το μάνατζμεντ, αφετέρου και κυρίως, οι τηλεπικοινωνιακοί οργανισμοί στην Ευρώπη πέρναγαν ισχυρότατη κρίση μετά την κατάρρευση διεθνώς των χρηματιστηρίων.

. Αν δούμε τα συν και πλην στα μεγέθη του ΟΤΕ προκειμένου να καταλήξουμε σε ασφαλή συμπεράσματα έχουμε.

Στο σημείο αυτό να παρατηρήσουμε ότι η αρνητική εικόνα των 2004-2005 στα κέρδη οφείλεται αφενός στους Ολυμπιακούς αγώνες και αφετέρου στο σχέδιο εθελουσίας 2005 το κόστος της οποίας περνάει το 1 δις ευρώ. Βέβαια η εθελουσία όπως παραπάνω γράψαμε δεν ξεκίνησε το 2005 αλλά πριν και συγχρόνως με τη μετοχοποίηση ΟΤΕ.

Επομένως στο σύνολο των μερισμάτων αν προστεθεί αφενός το κόστος της τελευταίας εθελουσίας και αφετέρου το κόστος των ολυμπιακών αγώνων που σήκωσε ο ΟΤΕ , χωρίς να υπολογίσουμε το κόστος των προηγούμενων εθελούσιων εξόδων, το κόστος στο ασφαλιστικό σύστημα, αλλά και το κόστος των δεκάδων Ζήμενς ,κακοδιοίκησης ,πριμ κτλ τότε ποσό τουλάχιστον 1500 εκατ. Ευρώ περισσεύει που αν προστεθεί, φτάνουμε σε καθαρό ποσό(μερίσματα όχι συνολικά κέρδη) να είχε η κυβέρνηση έως το 2006, στα περίπου 4.000.000 εκατ. Ευρώ . Δεδομένου ότι το Δημόσιο από την μετοχοποίηση του ΟΤΕ είχε 5,5 δις Ε έσοδα(εκτός των μερισμάτων) καταλαβαίνουμε ότι οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ ΝΔ όχι μόνο κέρδη δεν είχαν, όχι μόνο για τα ελλείμματα του προϋπολογισμού δεν ενδιαφέρονταν να καλύψουν, αλλά μόνο η κερδοφορία των ιδιωτών συνεταίρων τους ενδιέφερε. Η δε απώλεια εσόδων από την πώληση ΟΤΕ, θα καλυφθεί με αύξηση της έμμεσης φορολογίας η οποία ξανά δημιουργεί συνθήκες κερδοφορίας στο κεφάλαιο. Αν υπολογίσουμε δε, ότι από δω και πέρα μόνο οι ευρυζωνικές υπηρεσίες θα έχουν έσοδα πάνω από 200 δις το χρόνο, ότι η ακίνητη περιουσία του ΟΤΕ ξεπερνά το 2,5 δις Ευρώ καταλαβαίνουμε το μέγεθος της απάτης.

Η κυβέρνηση της Ν.Δ προετοιμάζοντας το κλίμα προχώρησε σε 2 στρατηγικές κινήσεις . Την εξαγορά –αέρα- του Γερμανού με ποσό τουλάχιστον 8πλάσιο της αξίας του, η 30 φορές πάνω από τα κέρδη και την απορρόφηση της cosmote Στο σημείο αυτό αναγκαία μια παρένθεση. Το κεφάλαιο Γερμανός προκειμένου να μην απαξιωθεί κατέληξε σε απαξίωση των εμπορικών τμημάτων του ΟΤΕ. ηδη οι ανταγωνίστριες εταιρίες κινητής τηλεφωνίας της cosmote έφυγαν από το δίκτυο καταστημάτων Γερμανός. Τα έσοδα μέχρι τώρα του Γερμανού εν πολύς οφείλονταν στην «διακριτική» μεταχείριση από ΟΤΕ- cosmote, όχι μόνο όσον αφορά τις προμήθειες (μπαταρίες ανορθωτές μέχρι και χαρτί υγείας) αποκλειστικά από αυτόν αλλά κυρίως με το «κράτημα» της εξάπλωσης καταστημάτων από ΟΤΕ-cosmote και με το κλείσιμο τους σε περιοχές ώστε να ωφελείται ο συγκεκριμένος όμιλος. Από oτι φαίνεται τις διαβουλεύσεις είχε αναλάβει κάτω από το τραπέζι ο πολύς Μανασσής, πρώην Διευθύνον σύμβουλος ΟΤΕ, έμμισθος του Γερμανού και Πρόεδρος τώρα ανταγωνιστικής εταιρείας .

Ένα άλλο σημείο το οποίο δυστυχώς δεν έχει τύχει της ανάλογης προσοχής αλλά επιπλέον συσκοτίζεται συστηματικά και από τους συνδικαλιστικούς φορείς έχει να κάνει με την τιμολογιακή πολιτική του ΟΤΕ. Τα 10 πέτρινα χρόνια των ιδιωτικοποιήσεων αποτιμώνται σε 100% αύξηση της τηλεπικοινωνιακής μονάδας και 300% αύξηση στο πάγιο. Ουσιαστικά δηλαδή εντελώς παράνομα ο απλός χρήστης χρηματοδοτεί τα κέρδη των μετόχων προκειμένου οι τελευταίοι να τον απομυζούν άλλη μια φορά. Το πρόβλημα δεν σταματά εδώ. Πάνω από 20.000 θέσεις εργασίας χάθηκαν με δυσμενείς επιπτώσεις στα ασφαλιστικά ταμεία , στην οικονομία ειδικά στην επαρχία, στην ανεργία , στις εργασιακές σχέσεις , καθώς έπεφτε ο μέσος όρος «αντίστασης» στην αλλαγή τους.

Όλα αυτά χωρίς να πάρουμε υπόψη την λοιπή κοινωνική περιουσία η οποία εκποιήθηκε(νερό, ηλεκτρισμός, ενέργεια, λιμάνια κτλ)

Η τελευταία σελίδα

Παρόλα αυτά η τελευταία ενέργεια της κυβέρνησης, το ξεπούλημα στη Ντόιτσε Τέλεκομ, αποτελεί ποιοτική διαφορά καθώς ανοίγει δρόμο που ξεπερνά τα όρια του οικονομικού εγκλήματος . ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΜΙΑΣ ΑΚΟΜΑ ΚΕΡΔΟΦΟΡΑΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ. ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για εκποίηση του μέλλοντος της χώρας με επιπτώσεις στην ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών, στην ανάπτυξη , στις κοινωνικές σχέσεις , στην εξωτερική πολιτική στην ασφάλεια , στο απόρρητο, στις υποκλοπές. Καταλαβαίνουμε πώς εφόσον το σύνολο σχεδόν των στρατιωτικών κυκλωμάτων περνά από τον ΟΤΕ τι μπορεί να συμβεί σε περίπτωση θερμού επεισοδίου στη περιοχή. Όσο για έλεγχο της κυβέρνησης ας ρωτήσουμε καλλίτερα την panafon, και τον συχωρεμένο τεχνικό της που "αυτοκτόνησαν".

Ένα πρώτο συμπέρασμα επομένως είναι ότι και με τις πλάτες του συνδικαλιστικού κινήματος στρώθηκε ο δρόμος για την λεγόμενη μετοχοποίηση. Το συνδικαλιστικό κίνημα στο σύνολο του στάθηκε κάτω από τις περιστάσεις. Μυωπικά αντιμετώπισε ακόμη και την τιμολογιακή πολιτική του οργανισμού. Αντί να προβάλλει τα διαφορικά τιμολόγια δηλ. μείωση έως εξάλειψη του παγίου πχ στους χαμηλοσυνταξιούχους, ανέργους, κτλ επέβλεπε αν το μεσοσταθμικό λεγόμενο κόστος ήταν στα όρια του πληθωρισμού. Όντας γνωστό πως η πολιτική του ΟΤΕ όλα αυτά τα χρόνια απλά μετέφερε το κόστος στην αστική τηλεφωνία και στο πάγιο..

Το παράδειγμα αυτό είναι απλά ενδεικτικό του γιατί ευρύτερες διαδικασίες αλληλεγγύης μεταξύ του κινήματος των εργαζομένων και στρωμάτων του πληθυσμού είναι δύσκολο να συνομολογηθούν. Αντί αυτού καλείται η κομματική αντιπολιτευτική διάθεση να υποκαταστήσει κάθε φορά τα κενά της εργατικής αλληλεγγύης.

Ευρώπη και Τηλεπικοινωνίες

Ο τομέας των τηλεπικοινωνιών στην ΕΟΚ, απορροφά σημαντικό όγκο επενδύσεων & σε νέες τεχνολογίες και έργα υποδομής (ευρυζωνικά δίκτυα κτλ.). Το σημαντικότερο προϋποθέτει έρευνα αιχμής και υψηλής στάθμης τεχνολογία εφαρμογής. Ουσιαστικά βάζει σε κίνηση την εκπαίδευση την οικονομία και την πολιτική. Η όποια απώλεια σ’ αυτό τον τομέα είναι ικανή να επιφέρει σημαντικότατα ρήγματα στη κοινωνική πορεία ενός κρατικού σχηματισμού.

Μετά το 2002 ο κλάδος παρουσίασε εντυπωσιακή άνοδο, η οποία οφείλεται και στην επέκταση της κινητής τηλεφωνίας και στις αυξήσεις του πάγιου.

«…Με στοιχεία για το 2003, η αύξηση του κύκλου πωλήσεων των επιχειρήσεων του κλάδου εκτιμούταν στο 5,6% στην ΕΕ-15 έναντι 1,7% στις ΗΠΑ και 2,6% στην Ιαπωνία (IDATE, 2004). Επιπλέον με βάση την σχετική μελέτη του IDATE (2004) το 51% των εσόδων των τηλεπικοινωνιακών οργανισμών στην Ευρώπη προέρχονταν από την παροχή υπηρεσιών κινητής τηλεφωνίας, ενώ το 35% και το 14% των υπόλοιπων εσόδων προέρχονταν από την παροχή υπηρεσιών σταθερής τηλεφωνίας και υπηρεσιών στο διαδίκτυο αντίστοιχα…».Στις μέρες μας αυτή η πορεία συνεχίζεται. Το δε πάγιο τείνει να αντικαταστήσει τον αναλυτικό λογαριασμό.

Η ανοδική πορεία του κλάδου μετά το 2002 φανερώνεται και από την όξυνση του ανταγωνισμού, η οποία σε ένα βαθμό οφείλεται και στην παρουσία νέων πάροχων τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών κυρίως στον τομέα της κινητής τηλεφωνίας αν και Οι ιδιωτικοποιημένοι- δημόσιοι οργανισμοί εξακολουθούν να κατέχουν τα υψηλότερα μερίδια αγοράς και να αποτελούν τους πιο σημαντικούς παίκτες στο χάρτη της τηλεπικοινωνιακής αγοράς της Ευρώπης. Συνολικά η αξία του κλάδου των τηλεπικοινωνιών στον ΟΟΣΑ υπερβαίνει το 1 τρεις Ε ενδεικτικά δε ας αναφέρουμε ότι ενώ το 1991 η κινητή τηλεφωνία είχε 15.000.000 πελάτες το 2007 πέρασε τα 750.000.000 , τα 260.000.000 το διαδύκτιο και τα 120.000.000 οι ευρυζωνικές υπηρεσίες. Στον παρακάτω πίνακα έχουμε τις 20 πιο σημαντικές εταιρίες τηλεπικοινωνιών στην Ευρώπη

Οι 20 μεγαλύτεροι τηλεπικοινωνιακοί οργανισμοί στην Ευρώπη κατά το 2003

Σημειώσεις:

* Όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις που λειτουργούσαν σε μονοπωλιακή βάση εντάσσονται σε δραστηριότητες παροχής υπηρεσιών κινητής και σταθερής τηλεφωνίας, καθώς και υπηρεσιών στον τομέα του διαδικτύου (internet). Η mm02 δημιουργήθηκε στα πλαίσια της διάσπασης της BT και μπορεί να θεωρηθεί ως ο δημόσιος τηλεπικοινωνιακός φορέας της Βρετανίας.

** Αριθμός εργαζομένων κατά το 2003, εκτός από την Deutsche Telekom (DT) και την Vodafone (μέσος αριθμός εργαζομένων κατά το 2003).

***Ο ετήσιος κύκλος πωλήσεων και ο αριθμός εργαζομένων περιλαμβάνει τηλεπικοινωνιακές δραστηριότητες του ομίλου Vivendi Universal (SFR Cegetel and Maroc Telecom).

Πηγή: Αναπαραγωγή πρωτοτύπου από EMCC (2005b). Αναφέρεται σε σχετική εργασία του κ. Κρέτσου.

Αυτό που έχει όμως ειδική σημασία για το εργατικό κίνημα είναι η διαπίστωση ότι αφενός η σταθερή απασχόληση μειώνεται 3% το χρόνο ενώ ο τζίρος ανεβαίνει με ρυθμούς 6%. Ακόμη υποχωρεί συνολικά η εργασιακή σχέση και το επίπεδο παροχών. Δυστυχώς στην Ελλάδα με την υπογραφή της Ομοσπονδίας το 2005. Η σύμβαση αυτή γνωστή και σαν σύμβαση ντροπής, δηλ. η με τη βούλα της Ομοσπονδίας αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, απαξίωσε ηθικά το σύνολο του συνδικαλιστικού κινήματος στον ΟΤΕ αλλά και της κοινής ωφέλειας. Η συμπαιγνία ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ-ΓΣΕΕ-ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, σφράγισε μια στρατηγικού χαρακτήρα ήττα του Σ.Κ.

Ρυθμιστικές Αρχές, Ιδιωτικοποίηση και Τιμολογιακή πολιτική

Ρυθμιστικές αρχές ιδιοτικοποίηση & τιμολογιακή πολιτική

Ένα δεύτερο γεγονός αποτελεί ο τρόπος η μέθοδος μέσα από την οποία αλώθηκαν οι τηλ. Οργανισμοί στην Ευρώπη. Η πολιτική της ΕΟΚ διεθνοποίησε τον κλάδο. Μέσα από το υποχρεωτικό άνοιγμα στον ανταγωνισμό και μέσα από το στήσιμο των λεγόμενων εθνικών ρυθμιστικών επιτροπών. Οι τελευταίες ξεκίνησαν το 1984 στην Μ. Βρετανία και στην Ελλάδα το 1995. Βασικός της ρόλος στην Ελλάδα η στήριξη εταιρειών που δημιουργήθηκαν στο περιθώριο της χρηματιστηριακής απάτης 1998-99.Η υποχρεωτική χρήση των υποδομών του ΟΤΕ από αυτές τις εταιρείες, μάλιστα με προνομιακό τρόπο, η απαγόρευση μείωσης τιμών είναι μερικές από τις εντολές της επιτροπής. Η εισαγωγή των ρυθμιστικών πολιτικών,έγινε σταδιακά. Ο λόγος? Οι ιδιώτες δεν ήταν έτοιμοι να να επενδύσουν μεγάλα ποσά. Η ρυθμιστική τακτική έπρεπε να διευκολύνει δύο καταστάσεις. Αφενός να στρέψουν τις εταιρείες σε συγκεκριμένες επενδύσεις έντασης τεχνολογίας και αφετέρου να δημιουργούν συνθήκες κερδοφορίας για συνεχιζόμενες επενδύσεις. Έτσι ο ανταγωνισμός στην Αγγλία ξεκίνησε στην κινητή τηλεφωνία με 2 άδειες ώστε ο ένας ιδιώτης να μπορεί να «χτ’ισει» μερίδιο απέναντι στον πρώην κρατικό φορέα. Αν έιχαμε είσοδο περισσότερων πιθανότατα ο ανταγωνισμός θα σκότωνε τους ιδιώτες αφήνοντας αλώβητο το πρώην μονοπώλιο. Βέβαια παρά τις προσπάθειες τους τα πρώην κρατικά μονοπώλια κρατούν τον μεγαλύτερο όγκο κίνησης, πράγμα που οδηγεί την ΕΟΚ σε σκέψεις διάσπασης των. Έτσι η mercury communication στράφηκε στο εμπορικό κομμάτι του κλάδου, επένδυσε ελάχιστα στην ανάπτυξη του δημόσιου δικτύου και αρκέστηκε στη χρήση του υπάρχοντος.Η νεοφιλελεύθερη αυτή «στρέβλωση» έληξε το 1992 όταν επετράπει σε εταιρείες να μπούν στην αγορά. Πράγματι οι 100 εταιρείες που εισήλθαν, συγχωνεύτικαν τελικά σε 2 τηλεπ. Οργανισμούς!!! Ειδική αναφορά, μελέτες πανεπιστημιακές ολόκληρη οικονομική θεωρία έχει αναπτυχθεί σχετικά με τον τρόπο ελέγχου των τιμών στον τελικό χρήστη. Καθηγητές πανεπιστημίων, διδακτορικά, μαθηματικά μοντέλα επεξεργάζονται λύσεις ώστε αφενός ο ανταγωνισμός να μην εξαντλεί τους τηλεπ. Παίκτες και αφετέρου να αυξάνει η κερδοφορία στο ρυθμιζόμενο κομμανταγωνιστικό κομμάτι των τηλεπικοινωνιών. Συνήθως χτυπούν το κέρδος στη σταθερή, αφήνοντας ασύδοτη τη κινητή και το ιντερνετ. Έτσι ο δείκτης εσόδων ανά μονάδα χρήστη είναι συνεχώς αυξανόμενος στη κινητη τηλ. Παρά τον δήθεν πόλεμο τιμών.

Στην Ελλάδα η κυβέρνηση Μητοτάκη έδωσε 2 άδειες κινητής τηλεφωνίας αποκλείοντας για ευνόητους λόγους τον ΟΤΕ. Η επιβολή της ΕΟΚ είχε σαν αποτέλεσμα πολύ γρήγορα να ξεχωρίσουν 2-3 εταιρείες οι οποίες πλέον νέμονται τον τηλεπικοινωνιακό τζίρο στην Ευρώπη. Οι εταιρείες αυτές μέσω θυγατρικών ελέγχουν σχεδόν το σύνολο των τηλεπ. οργανισμών και είναι.

Κύριες Θυγατρικές και μητρικές εταιρίες τηλεπ. στην Ευρώπη

Τα ιδεολογήματα για ελεύθερο ανταγωνισμό, μείωση τιμολογίων, αύξηση απασχόλησης και ευκαιριών καταλήγουν ναυαγισμένα στα 2-3 μονοπώλια των ισχυρών χωρών της Ευρώπης. Το ολιγοπωλιακό αυτό καθεστώς επικρατεί σήμερα και δυναμώνει παραπέρα με τις ευλογίες της κυβέρνησης που παραχωρεί τον ΟΤΕ στο Γερμανικό κεφάλαιο με τη μεσιτεία της Μαρφίν.

Μαζί με την πρώτη ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ είχαμε το φαινόμενο της δημιουργίας πλήθος θυγατρικών στον ΟΤΕ και ταυτόχρονα εξαγορά επιχειρήσεων στη Βαλκανική. Η Σημιτική Ελλάδα αντιγράφοντας τους Ευρωπαίους πήγε να παίξει ανάλογο χαρτί στη γειτονιά της. Το αποτέλεσμα τραγικό για τον ΟΤΕ. Στήθηκαν 10δες γραφεία με μανατζαρέους-αρουραίους, συνδικαλιστικούς «παράγοντες» καθώς και κομματικούς τέτοιους, που οδήγησαν το στόλο ΟΤΕ σε ναυάγιο επωφελές για τους ίδιους και τους παρατρεχάμενους τους. Θα είχε πλάκα κάποιος να καταγράψει τα ποσά που δαπανήθηκαν στη Ρουμανία στην Αρμενία, ποσά που οφείλονται στην εργασία μας και τα οποία θα στόλισαν τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελβετία. Προφανώς επιστροφή κερδών από τις θυγατρικές στην Ελλάδα και στον ΟΤΕ μη περιμένετε. Με την απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών στην Ελλάδα είχαμε τη δραστηριοποίηση 16 παρόχων (2005). Τα αποτελέσματα για τον ΟΤΕ φαίνονται στο παρακάτω πίνακα.

ΜΑΡΦΙΝ – ΟΤΕ - ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ…

Το κεφάλαιο αυτό χρήζει ειδικής αναφοράς λόγω της κατάληξης του.

Στη διάρκεια του καλοκαιριού ’07 και μετά το τελευταίο placement της κυβέρνησης, το ποσοστό του δημοσίου κατέβηκε στο 28%. Κρίσιμο ποσοστό κατείχαν χρηματιστηριακοί οίκοι στο εξωτερικό. Η κυβέρνηση με νόμο είχε άρει την διάταξη με την οποία δεν μπορούσε μέτοχος ανεξαρτήτως αριθμού μετοχών να έχει δικαίωμα άνω του 5% στη συνέλευση μετόχων. Αυτό καθιστούσε την κυβέρνηση ρυθμιστή των πραγμάτων. Μετά την άρση αυτής της διάταξης έχουμε την είσοδο της Marfin ενισχυμένη από κεφάλαια Ντουμπάι.

Η Μarfin είναι και έδρασε σαν επικεφαλής και εκπρόσωπος μιας σειράς επιθετικών κερδοσκοπικών κεφαλαίων, hedge funds, ανάμεσα στα οποία κυρίαρχη θέση κατέχουν τα Centaurus, Fidelity, αμερικάνικες τράπεζες, κτλ.

Βέβαια η Marfin είχε φροντίσει ακόμη και στο ΔΣ του ΟΤΕ και σε θυγατρική του (OTESat-Maritel) από μεγάλο διάστημα να έχει εγκαταστήσει δικό της άτομο. (Θ. Βενιάμης).

Το νεοφιλελεύθερο κυβερνητικό λόμπυ “φρόντισε” να ενισχύσει ακόμη περισσότερο την Marfin μέσα από πώληση επιπλέον μετοχών που ήταν στη διάθεση της Αγροτικής Τράπεζας. Όσο για τη συγκυρία που έγιναν οι αγορές μετοχών, είναι χαρακτηριστικό ότι αγοράστηκαν την εβδομάδα πριν και μετά τις εκλογές του 2007. Όταν δηλαδή υπήρχε σιγουριά για το πια κυβέρνηση ποιος υπουργός ποια πολιτική θα εφαρμοστεί. Όλα αυτά μας κάνουν να αναρωτιόμαστε πόσο τυχαία είναι. Τραγικό ολίσθημα του Προεδρείου της ΟΜΕ η συνάντηση τους με τον επικεφαλής της Μαρφίν, για πιο λόγο άραγε¨? Ενεργώντας μεσιτικά η τελευταία κατέληξε τον ΟΤΕ στο Γερμανικό Κεφάλαιο, μαζί με τις θυγατρικές και όλη την προίκα του. Η πάλη για επανεθνικοποίηση του ΟΤΕ δεν θα είναι εύκολη. Σίγουρα όμως πρέπει να γίνει. Πρέπει να γίνει γιατί η δημιουργική προστασία των δημόσιων υπηρεσιών είναι έκφραση συλλογικής κατάκτησης. Ο δρόμος το χωράφι ,το οικόπεδο που περνά ο ΟΤΕ το καλώδιο του είναι κοινωνικός χώρος. Το πεζοδρόμιο του πεζού που μπαίνει το καρτοτηλέφωνο είναι κοινωνικός χώρος. Ο αέρας που περνά η συχνότητα και τα ασύρματα δίκτυα είναι κοινωνικός χώρος. Δεν μπορεί ο τελευταίος καφετζής να πληρώνει τέλη στο Δήμο για ένα τραπέζι στη πλατεία και δίπλα ο ιδιώτης να στήνει το καρτοτηλέφωνο και να πληρώνεται. Αυτό το περίεργο ΣΔΙΤ ανάμεσα στο κράτος και τους τηλεπικοινωνιακούς. εμπόρους να μπει στο στόχαστρο της κοινωνίας. Ο ΟΤΕ σήμερα πρέπει να ενώσει τους εργαζόμενους στη πάλη κατά του νεοφιλελευθερισμού. Είναι μια μάχη που θα δοθεί στο όνομα του μεροκάματου, στο όνομα της ασφάλισης , στο όνομα της υγείας, της παιδείας του δημόσιου χώρου. Ένα ερώτημα με χιλιοπεγμένη απάντηση. Είναι η επικοινωνία κοινονικό αγαθό? Σίγουρα η επικοινωνία είναι κοινωνικό αγαθό. Η τηλεφωνία όμως που είναι επικοινωνία δεν σημαίνει ότι δια της εις άτοπον απαγωγής ότι πρέπει να είναι κοινωνικό αγαθό σώνει και καλά. Ειδικά η κινητη τηλεφωνία και οι ευρυζωνικές υπηρεσίες επεκτείνουν τον εργασιακό χρόνο του ατόμου, καθιστώντας και τον ελεύθερο χρόνο εργασιακό. Συγχρόνως δημιουργούν ψευδέσθηση επικοινωνίας παίζοντας με το φαντασιακό υποσυνήδητο μας. Οι ομάδες πολιτών που ξηλώνουν κεραίες και καταλαμβάνουν πλατείες η απελευθερώνουν παραλίες στη πραγματικότητα δίνουν απάντηση στην επικοινωνία σαν κοινωνικό αγαθό.

Χρειάζεται μέτωπο πάλης

Μπροστά στις τέτοιες εξελίξεις χρειάζεται απάντηση μέσα από το άμεσο χτίσιμο ενός αντινεοφιλελεύθερου μετώπου η διεύρυνση η ισχυροποίηση του οποίου θα δίνει απαντήσεις στα ώριμα προβλήματα των εργαζομένων. .

Τα ανώτερα και ανώτατα συνδικαλιστικά όργανα, τα πολιτικά κόμματα, οι κοινωνικοί φορείς μπορούν και πρέπει να παλέψουν για να αντιστραφεί η κατάσταση. Ηθικά, κοινωνικά, εθνικά, οικονομικά η κυβέρνηση ο νεοφιλελεύθερος κύκλος περισσότερο από ποτέ και είναι έκθετοι και έχουν χάσει κάθε νομιμοποίηση. Είτε το θέλουμε είτε όχι η πάλη για απόκρουση του ξεπουλήματος του ΟΤΕ στη Γερμανική εταιρεία και ξεπερνάει και ενοποιεί όλους τους προηγούμενους αγώνες κατά των ιδιοτικοποιήσεων. Είναι υποχρέωση του συνδ. Κινήματος αλλά και δικαίωμα του. Υποχρέωση και δικαίωμα στη μόρφωση στο ασφαλιστικό στις εργασιακές σχέσεις. Είναι παράξενες το λιγότερο οι απόψεις που φένουν στην ίδια γραμμή το προηγούμενο καθεστός με το επόμενο. Άσπρος σκύλος , μαύρος σκύλος είναι το ίδιο αρκεί να γαυγίζει!!! Για το Τιμημένο είναι το ίδιο το γαύγισμα από Ντόπερμαν η από λουλού. Τα μαρξιστικά τους αυτιά εχουν ωτοασπίδες… Το ίδιο σε μικρότερο βαθμό και όσοι στέκονται αποκλειστικά σε ημερομηνίες με τη μεζούρα του δοσατζή. Πολύ περισσότερο που έχουμε σήμερα χειροπιαστές αποδείξεις για το «νέο ρόλο» των τηλεπ. Οργανισμών δηλ. αυτόν του μεγάλου αδελφού, όπως αποκαλείπτεται σχετικά με την Ντόιτσε Τέλεκομ.

Στόχος μας να είναι.

• Η άμεση απομάκρυνση Βουρλούμη, Η επανακατοχύρωση του δημόσιου χαρακτήρα του ΟΤΕ με κάθε τρόπο .
• Η επανακατάκτηση των προηγούμενων εργασιακών όρων και η επέκταση τους.
• Η ανάσχεση των φημολογούμενων πωλήσεων κομματιών φιλέτων του Οργανισμού (κτίρια , κτλ) καθώς και η αποτροπή των σχεδιασμών τεμαχισμού των δραστηριοτήτων του ΟΤΕ.
• Η καταδίκη της δήθεν «ανεξάρτητης» επιτροπής ανταγωνισμού που ουσιαστικά παίζει το ρόλο μεγιστοποίησης της κερδοφορίας των παρόχων και έμμεσα της κατεδάφισης των εργασιακών σχέσεων στον ΟΤΕ.
• Η ενίσχυση του κοινωνικού χαρακτήρα του ΟΤΕ σαν επιστέγασμα μιας αντινεοφιλελεύθερης προοπτικής.
• Για όλα αυτά απαιτείται ενεργοποίηση των σωματείων μας, της ΟΜΕ-ΟΤΕ, συνεργασία με συνδικάτα κοινής ωφέλειας, ανέργων, νέων εργασιακών σχέσεων, κοινωνικούς φορείς που μέσα από ποικίλες μορφές δράσης και αγώνα.(ενημέρωση, πορείες, δημοψήφισμα), καταλήψεις ΘΑ ΚΑΤΑΛΗΞΟΥΝ ΣΕ ΔΙΕΥΡΥΜΕΝΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ αντίστασης και προοπτικής.

Ο αγώνας μας είναι δίκαιος. Ώρα να τον ξεκινήσουμε και να τον τελειώσουμε.

Υστερόγραφο.

Από τους πρώτους υποστηρικτές της ιδιωτικοποίησης ήταν τα φασιστικά καθεστώτα. Το 1925 ο Μουσολίνι με νόμο πούλησε σε ιδιώτες το τηλεφωνικό δίκτυο της Ιταλίας. O tempores o mores.