Εισήγηση του Χρήστου Βανδώρου στη 27η ΣΑ ΠΕΤ ΟΤΕ

.
Η τοποθέτηση της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ – ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ

Εισήγηση Χρήστου Βανδώρου

Χαιρετίζω την 27η Σ.Α., πιστεύοντας πως δεν θα πάει χαμένη η παρουσία 170 στελεχών του συνδικαλιστικού κινήματος. Τοποθετούμαι σαν εκπρόσωπος της Αγωνιστικής Συνεργασίας-Παρέμβασης, συμμετέχοντας ένα χρόνο περίπου στην Εκτελεστική Επιτροπή, σαν αναπληρωτής Γραμματέας Υγιεινής και Ασφάλειας.
Συνάδελφοι, ένας μεγάλος ηγέτης είπε κάποτε πως αξία δεν έχει να δίνουμε απαντήσεις, αλλά να δημιουργούμε σωστές ερωτήσεις, πιστεύοντας ότι ο κόσμος εν τη σοφία του θα δώσει τις απαντήσεις που έχει ανάγκη, στα προβλήματα που υπάρχουν.
Χρόνια τώρα το συνδικαλιστικό κίνημα, αγαπητοί συνάδελφοι, βλέπει τα τρένα να περνούν και μάλιστα, όπως λέει και ο Καζαντζίδης, δίχως γυρισμό. Το ένα τρένο γράφει «ιδιωτικοποιήσεις», το άλλο «ασφαλιστικό», το επόμενο «εργασιακές σχέσεις», το τέταρτο «επιδόματα», το πέμπτο «πάροχοι», το έκτο «έκτακτοι», βαγόνια και τρένα ων ουκ έστι αριθμός.
Κι εγώ στο βήμα κοιτάζοντάς σας αναρωτιέμαι: Βρισκόμαστε εδώ για να τα μετράμε; Βρισκόμαστε στα διοικητικά συμβούλια για να αλλάζουμε τα δρομολόγιά τους?. Παίζουμε, μήπως, τους σταθμάρχες; Σίγουρα κάποιοι είναι επιβάτες και κάποιοι λαθρεπιβάτες. Εμείς, όμως, τι θέλουμε να είμαστε, αγαπητοί συνάδελφοι;
Πάει καιρός τώρα που τα προβλήματα τα φωτογραφίζουμε: τον Βουρλούμη, τις κυβερνήσεις, τα κόμματα, τις παρατάξεις, τους προϊσταμένους. Τα προβλήματά μας τα φωτογραφίζουμε όλα. Αλλά μάλλον αρνιόμαστε να τυπώσουμε τις φωτογραφίες που τραβήξαμε. Φοβόμαστε μήπως καούν τα αρνητικά; Οι κινέζοι λένε «μια φωτογραφία ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις». Εμείς σαν συνδικαλιστικό κίνημα λέμε 999 λόγια, χωρίς να τυπώνουμε τη φωτογραφία.
Τα Σωματεία, με επικεφαλής τη Γ.Σ.Ε.Ε. και την ΑΔΕΔΥ, έγιναν γραφεία τύπου, χωρίς να έχουν πρακτική αξία αυτή τη στιγμή. Οι κυβερνήσεις, όμως, προχωράνε. Το κουκούλι του 3429 ξετυλίχθηκε, ξεπήδησε μέσα από αυτό η χρυσαλίδα του Γ.Κ.Π., ΠΑ.ΣΟ.Κ., Μαρτιγόπουλου, Ματσούκα και σαν πεταλούδα τώρα απειλεί να πάρει μαζί της κατακτήσεις 30 ετών.
Η μετατροπή του πολίτη σε πελάτη από τις κυβερνήσεις Σημίτη ολοκληρώνεται στις ημέρες μας με τη μετατροπή του σε εμπόρευμα από τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Αλλά εμείς πρέπει να απαντήσουμε. Δεν ζητάμε ψίχουλα, ζητάμε το ψωμί μας. Να μην καταντήσουμε δεσμώτες στη σκέψη τους. Να μείνουμε παραδοσιακοί, να μείνουμε συνάδελφοι, συναγωνιστές, αμετανόητοι συνδικαλισμένοι.
Αξίζει να συνεχίσουμε να θυμόμαστε πόσο πολύ μας έχουν ταπεινώσει, πόσο πολύ μας έχουν προσβάλει, πόσο πολύ μας έχουν κοροϊδέψει όλοι τους, γιατί όλοι αυτοί είναι μόνο πονηροί και τίποτα άλλο.
VITA BREVIS
Χρειάζεται, ένα προσκλητήριο στην κοινωνία. Να μην συνηθίσουμε στη γενική αδιαφορία. Οι Λατίνοι έλεγαν vita brevis, που σημαίνει η ζωή είναι βραχεία. Γι' αυτό αξίζει να την μεγαλώσουμε αυτή τη ζωή, αυξάνοντας τους στόχους που βάζουμε σαν άτομα και σαν κίνημα.
Να σας μιλήσω, συνάδελφοι, για το Γ.Κ.Π.; Τα ξέρετε πάρα πολύ καλά. Να σας πω για τις ιδιωτικοποιήσεις; Δεν βρίσκεται, λέει, αγοραστής τώρα. Ο ανταγωνισμός, όμως, τώρα ξεκινάει και ξεκινάει με όρους πάρα πολύ δύσκολους. Οι Σαουϊρις, Συστέμα, On Telecoms, του καλού ανθρώπου που ακούει στο όνομα Μανασής. Telepasport, του άλλου καλού ανθρώπου, του συναγωνιστή μας του Σκαρπέλη, Vodafon…
ΝΕΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ
Τα δεδομένα αλλάζουν, οι κινητές τηλεφωνίες παίρνουν το πάνω χέρι, το ίδιο και οι νέες τεχνολογίες του ADSL: 51% στον τζίρο συμμετέχει τώρα η κινητή τηλεφωνία σε ευρωπαϊκό επίπεδο, 35% οι σταθερές τηλεφωνίες, 14% το internet.
Τι σημαίνει αυτό; Τι σημαίνουν οι νέες τεχνολογίες; Βαδίζουμε στην τέταρτη γενιά, όπου τα καλώδια παίζουν απλά επικουρικό ρόλο, ενώ το WΙFΙ και το WIMAX παίζει τον κύριο ρόλο, μαζί με τις δορυφορικές επικοινωνίες. Τι σημαίνουν όλα αυτά, συνάδελφοι; Σημαίνουν ότι το 2010 με 2012 θα αντιμετωπίσουμε τεράστια προβλήματα. Πρέπει να βγάλουμε τα αναγκαία συμπεράσματα.
Η αύξηση τζίρου ανά έτος από τις τηλεπικοινωνίες στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή υπερβαίνει το 6%. Συγχρόνως, όμως, από το 2002-2003 και μετά, η απασχόληση πέφτει σταθερά 2,5% με 3% το χρόνο. Μήπως θα έχουμε εθελουσίες ή θα ζητάμε εθελουσίες τύπου Λαναρά, όπως γίνεται τώρα στη Νάουσα;
ΠΟΙΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΜΑΝΑΤΖΜΕΝΤ
Ένα μεγάλο ζήτημα είναι το δημόσιο management. Τι γίνεται με αυτό; Τι θέσεις υπάρχουν; Ο εκάστοτε Διοικητής του Ο.Τ.Ε., όταν το 60% είναι σε ξένα funds, ανήκει άρα στο δημόσιο; Εδώ ας γελάσουμε. Απλά ισορροπεί αυτός ο κύριος Διοικητής μεταξύ κυβέρνησης και χρηματοπιστωτικού συστήματος. Προηγούμενα μήπως ήταν δημόσιο; Όχι, συνάδελφοι, ήταν κομματικό.
Για μας δημόσιο management είναι μόνο εκείνο που υπόκειται σε δημοκρατικό έλεγχο, έλεγχο κοινοβουλευτικό, καθώς και έλεγχο όλων των φορέων κοινωνικού συμφέροντος.(δήμοι, κοινότητες, λαϊκές συλλογικότητες κτλ)
Γι' αυτό ενθυμούμενοι την περίπτωση ανταλλαγής πακέτων μετοχών μεταξύ Σουηδίας-Φιλανδίας, λέμε ότι πρέπει να παλέψουμε και είναι λάθος που δεν το κάναμε μέχρι τώρα, να έχουμε κοινή συνεργασία, κοινή ανταλλαγή πακέτου μετοχών μεταξύ του Ο.Τ.Ε. και του Κυπριακού Οργανισμού, ο οποίος είναι εκατό τοις εκατό δημόσιος.
Αυτό για λόγους εθνικούς, στρατηγικούς, οικονομικούς, συνδικαλιστικούς, με συμμετοχή πολυτεχνικών σχολών, ελληνικών ερευνητικών κέντρων. Αυτή η ανταλλαγή είναι ικανή να φέρει το ποσοστό των δύο κρατικών φορέων πάνω από το 50%, οπότε μπορούμε να αρχίσουμε να μιλάμε για δημόσιο management με Δέλτα κεφαλαίο.
Τώρα, συνάδελφοι, από την κερκόπορτα περνάει ο Μωάμεθ ο πορθητής, καβάλα στο δείκτη του Χρηματιστηρίου του Dow Jones και του Νikkei, περιφρονώντας τους εργαζόμενους και τις κατακτήσεις τουs.
Η μόνη παρηγοριά μας τις ημέρες αυτές, μέρες γιορτών, είναι που θα βγει τώρα το Πάσχα ο κ. Βουρλούμης για να μας αναφωνήσει άλλη μια φορά «αγαπητούς συνεργάτες» και «στυλοβάτες της καλής πορείας», όπως μας είπαν προηγουμένως και οι διευθύνοντες σύμβουλοι του. Εμ, τι να πει; Να μας πει «πελάτες του», όπως έλεγε ο Βέγγος;
Ο ΠΙΟ ΚΑΛΟΣ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ
Προαίρεση μετοχών. Άλλο παιχνίδι κι αυτό. 20.000 πήρε ο Μαρτιγόπουλος, 400.000 € πριν τα Χριστούγεννα εισέπραξε από το Χρηματιστήριο. Και να μην το ξεχάσω, πηγαίνοντας στην COSMOTE, όταν είχε εισπράξει τις 400.000 €, ακούστηκε να τραγουδάει «ο πιο καλός ο μαθητής ήμουν εγώ στην τάξη».
ΙΔΙΩΤΙΚΟ - ΔΗΜΟΣΙΟ
Και όμως, συνάδελφοι, ποτέ δεν ήταν πιο καθαρά τα πράγματα στον κόσμο. Αυτό που απέτυχε δεν είναι ο δημόσιος τομέας, αυτό που έχει αποτύχει μέχρι τώρα είναι ο ιδιωτικός τομέας. Ο ιδιωτικός τομέας που δεν έχει να επενδύσει πού αλλού τα κεφάλαιά του, παρά στη Βουλγαρία, στην Κίνα στην Ινδία. Δεν μπορεί ή μπορεί μόνο να επενδύσει στην παρανομία του τζόγου στη λευκή σάρκα, στις γυναίκες και τα ναρκωτικά.
Έρχεται, όμως, τώρα στο δημόσιο τομέα και παίρνει τα έτοιμα φιλέτα, δρόμους, νοσοκομεία, παιδεία, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, νερό. Γιατί δεν έχει πού αλλού να βάλει τα λεφτά του.
Μειώθηκαν, βέβαια, πήγαν στο 25% οι φόροι των εταιρειών, απαλλάχθηκαν οι κινήσεις στο Χρηματιστήριο και ο δημόσιος προϋπολογισμός μένει συνεχώς στον αέρα. Οι Υπουργοί Οικονομικών, κατά τα άλλα σπουδαγμένοι στα καλύτερα ιδιωτικά πανεπιστήμια, άραγε για ποιο λόγο; Για να μάθουν να πουλάνε; Τσάμπα, μάλλον, πήγαν τα λεφτά του κόσμου και των γονιών τους.
ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ & ΒΑΡΕΑ-ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ (ΒΑΕ)
Συνάδελφοι, τα τελευταία χρόνια κερδίσαμε στο Νόμο Γιαννίτση. Το ασφαλιστικό μπορεί και πρέπει, επομένως, να γίνει σημείο κομβικό της πάλης μας από εδώ και πέρα. Δέκα ταμεία ετοιμάζονται να μπούνε στο Ι.Κ.Α. Να το δούμε όμως με διαφορετικό μάτι, με διαφορετικές συνιστάμενες, να ξαναδούμε τα ΒΑΕ.
Τα ΒΑΕ είναι πλέον τεράστια ανάγκη, οι νέοι εργαζόμενοι και όχι τόσο εμείς, είναι ανάγκη, πρέπει να ενταχθούν στα Βαρέα και Ανθυγιεινά, όχι μόνο για λόγους πρακτικούς, γιατί 65 χρόνων είναι πάρα πολύ δύσκολο ένας εργαζόμενος να μπαίνει και να δουλεύει στο λάκκο, αλλά και για διαφόρους λόγους που έχουν να κάνουν με την υγεία, αλλά και με την ασφάλεια. Στις απαράδεκτες συνθήκες ρύπανσης της Αθήνας, και άλλων πόλεων είναι ανάγκη να δούμε συνολικά αυτό το ζήτημα και να το συνδέσουμε με τη συνολικότερη κατάσταση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
Για τα αποθεματικά των ταμείων τι έχουμε να πούμε; Μήπως θα έπρεπε να είχαμε σκεφθεί -ίσως λέω- τη δημιουργία τράπεζας εργατικής, όπου οι εισφορές μας θα αυξάνονταν εκεί; Γιατί να κάνουμε μάγκες τον Λάτση και τον Αράπογλου, τον κάθε Λάτση και τον κάθε Αράπογλου; Μήπως πρέπει να το παλέψουμε τώρα, να κάνουμε εργατική τράπεζα μέσα από τη Γ.Σ.Ε.Ε., με δάνεια που μπορούμε να παίρνουμε στο ύψος των καταθέσεών μας, κ. τ. λ.; Σε κάθε περίπτωση το κοινωνικό κεφάλαιο των αποθεματικών είναι των εργαζομένων και αυτοί πρέπει να βρούν και να αποφασίσουν τον τρόπο αξιοποίησης του. Ας επανέλθω στα ΒΑΕ
Πως έχουν τα ΒΑΕ σήμερα, συνάδελφοι; 1,5% οι εργοδότες, 2,5% οι εργαζόμενοι. Αν σκοτωθείς την ώρα της δουλειάς, ακόμα και τα έξοδα της κηδείας τα πληρώνει ο ασφαλισμένος, ο ασφαλιστικός φορέας, δεν τα πληρώνει καν ο εργοδότης. Να διεκδικήσουμε ξεχωριστό κλάδο για ΒΑΕ με ευθύνη και εισφορά μόνο του εργοδότη.
Αυτή, συνάδελφοι, είναι η κατάσταση που υπάρχει σήμερα. Μπορούμε,
επομένως, να κάνουμε πολλά. Το ζήτημα είναι γιατί δεν τα έχουμε κάνει. Ίσως, συνάδελφοι, οι καμπύλες της Κίρκης να είναι καλύτερες από τις ευθείες της αγωνιστικής δράσης, του νου και της καρδιάς.
Ίσως η διάσπαση της κοινωνίας σε πολλές ταχύτητες συμφερόντων και δικαιωμάτων να κάνει ώστε αντί να συγκρουόμαστε μετωπικά με τον αντίπαλο, να τρακάρουμε μεταξύ μας. Ωρομίσθιοι κατά τετράωρο, μόνιμοι, έκτακτοι, ευγενή ταμεία κατά Ι.Κ.Α., συνταξιούχοι ΤΕΒΕ, Ι.Κ.Α., Ο.Γ.Α. κατά κοινής ωφέλειας.
Συνάδελφοι, μια φαντασιακή δέσμευση της κοινωνίας διαχέεται παντού για να ενοποιηθεί στα παραμάγαζα της TV και να βρει παραπλανητική έκφραση στα παράθυρα του «Ζούγκλα», του Κακαουνάκη και του Τράγκα. Όμως το συνδικαλιστικό κίνημα, δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο παρά μια ορχήστρα χρωμάτων και ήχων, διαφορετικών ήχων και διαφορετικών χρωμάτων.
Υπάρχουν τα μπάσα, υπάρχουν τα βαρύτονα, υπάρχουν τα σεγκόντα, υπάρχουν οι οξείες φωνές. Για όλες αυτές πρέπει να μπει μπροστά ο μαέστρος για να τις ενοποιήσει και να βγει η αρμονία. Ο μαέστρος για το συνδικαλιστικό κίνημα, αγαπητοί συνάδελφοι, ξέρετε πώς λέγεται; Λέγεται «όραμα του συνδικαλιστικού κινήματος». Αν δεν το βρούμε, αν δεν το περιγράψουμε, συνεχώς θα ερχόμαστε εδώ και θα φωτογραφίζουμε χωρίς να τυπώνομε τις φωτογραφίες.
Το συνδικαλιστικό κίνημα στον Ο.Τ.Ε., δεν είναι τίποτα περισσότερο -κι αν πάρουμε και της Π.Ε.Τ.-Ο.Τ.Ε.- από ένα μικρό ρυάκι. Πολύ εύκολα η κάθε κυβέρνηση μπορεί να ρίξει μερικά λιθάρια κι αυτό το μικρό ρυάκι, αυτό το μικρό ποταμάκι να το κάνει λίμνη και βάλτο.
Συνάδελφοι, πρέπει όλα τα ρυάκια του συνδικαλιστικού κινήματος να ενωθούν μεταξύ τους και να φτιάξουμε το μεγάλο ποτάμι του εργατικού κινήματος. Στην κατεύθυνση αυτή και το ενιαίο παραταξιακό ψηφοδέλτιο με ορισμένους όρους μπορεί να παίξει το ρόλο του και πρέπει να τον παίξει.
Σας ευχαριστώ.