Μαρτιάτικο χιόνι! Τι περίεργο!!!

                                         

            Χιόνια τον Μάρτιο! Τι περίεργο!

Ήταν μερικές ημέρες πριν όταν όποιος παρακολουθούσε ιντερνέτ θα διάβαζε και θα σχημάτιζε την γνώμη π΄βς η Ελλάδα λίγο θα απέχει από την Σιβηρία και τον Βόρειο Πόλο. Από Παλιά στον ετήσιο Καζαμία και στην στήλη με την πρόγνωση του καιρού, γραφόταν το κλασικό για τους μήνες του Χειμώνα. "|Χιόνες εις τα Βόρεια" . Τώρα εξελίχτηκαν τα πράγματα. Μπροστά στην δίψα για λάικ, διάφορα σοβαρές σοβαρότερες και ασόβαρες ιστοσελίδες έχουν όλες προσαρμοστεί στο ίδιο πάνω κάτω μενού, όσον αφορά τον καιρό. Με δυο λόγια να κάνουν την τρίχα τριχιά. Φυσικά έχουν και την έξυπνη; στήριξη από τους σπουδαγμένους ειδικούς η σοβαροφάνεια των οποίων σιγοντάρει με τον τρόπο της την όλη εικόνα.  Τι μένει από όλη αθτή την ιστορία; 

ΈΝΑΣ ΑΣΥΜΕΤΡΟΣ ΦΟΒΟΣ. Φαίνεται ότι πολλούς βολεύει αυτή η κατάσταση. 

Λοιπόν πριν λίγες ημέρες το μοτίβο της κακοκαιρίας, του κακού χιονιού, και του κρύου των λίγων βαθμών πάνω από το μηδέν ξανάπαιξε στο ΜΜΕ. 

Ήταν η ημέρα που πρωί κατέφθανα στην Ιτέα. Κοίταξα τα βουνά και πήρα αμέσως την απόφαση. Φουλάρισα τον Ταρζάν και πήρα τις ανηφόρες στο 51 και στη Γκιώνα προς Καλοσκοπή.

Ζεστός καφές όμορφη για μένα μουσική στο μαγνητόφωνο αργή απολαυστική οδήγηση. Το χιόνι έπεφτε αλλά φαινόταν ξεψυχισμένο, λασπόχιονο. Το μισοέστρωνε στην άσφαλτο μα δεν θα το κρατούσε. Τα έλατα είχαν πάρει μια υποψία από λευκό χρώμα με αποχρώσεις  μεταξύ του πράσινου του άσπρου του γκρίζου. Στον πρώτο κατάλληλο χωματόδρομο το τιμόνι πήρε να στρίβει το χιόνι να τρίζει από το πάτημα των τροχών κι εγώ να ανοίγω το παράθυρο για να απολαύσω τις ανοιξιάτικες μυρουδιές του δάσους. Δεν είχε νόημα να συνεχίσω τον ανήφορο. Σταμάτησα και απόλαυσα γύρω το τοπίο. Δεν ξέρω πόση ώρα έμεινα εκεί.

Κάποια στιγμή κατέβηκα φόρεσα τα ορειβατικά παπούτσια και περπάτησα. Ο ήλιος παραμέρισε τα σύννεφα και η καθαρότητα στην ατμόσφαιρα ήταν μοναδική. Γύρισα στο αμάξι και ξεκίνησα να επιστρέφω. Όσο κατέβαινα τόσο καθάριζε ο δρόμος από χιόνι. Μια μέρα ζωγραφιά που αντί να την χαρεί κάθε πολίτης την είχαν χαράξει και γεμίσει φόβο και φόβο και πρόσεχε και που πας κάτσε στα αυγά σου. Ναι τελικά καθόμαστε στα αυγά μας γενικώτερα, μόνο που μας ωθούν να κλωσάμε τα αυγά του φιδιου. 

Θεσσαλονίκη κ 27ο διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ

                               

ΜΕΡΙΚΑ για το 27ο φεστιβάλ στη Θεσ/κη

Για άλλη μια χρονιά βρεθήκαμε για 4 ημέρες, τόσες μπορέσαμε, στη μαγεία του 27ου φεστιβάλ

ντοκιμαντέρ στη Θεσσαλονίκη. Ένας δυνατός θεσμός που από την φύση και την ιστορία του,

έχει δεσμούς με την κοινωνία, το παρελθόν αλλά και το μέλλον και την συγκυρία. Η τεχνητή

νοημοσύνη, το αμερικάνικο όνειρο και τα σημερινά αδιέξοδα του, θέματα από την ιστορία των

κινημάτων, τα κίτρινα γιλέκα, το ολοκαύτωμα στη Γάζα, παραλειπόμενα από τον πόλεμο στο

Βιετνάμ, φασισμός, ζητήματα περιβάλλοντος και πόσα ακόμη. Ποιος άραγε να μπορεί να

παρακολουθήσει μέσα στον περιορισμένο χρόνο του τόσα θέματα; 

ΛΟΙΠΌΝ 2 με 3 θεάσεις την ημέρα, σύμφωνες με τις ιδιαίτερες προτιμήσεις κάθε θεατή, όπως προκύπτουν μετά από σχετικό διάβασμα του προγράμματος. Επομένως η δική μου απαρίθμηση και η αναφορά σε ταινίες ακολουθεί τον παραπάνω κανόνα, σύμφωνα με όσες μπόρεσα να δω να σχολιάσω να προβληματιστώ. 

Ο Γάλλος ντοκιμαντερίστας Νικολά Φιλιμπέρ και η Αμερικανίδα φωτογράφος και σκηνοθέτρια

Λορέν Γκρίνφιλντ ήταν τιμώμενα πρόσωπα στη Θεσσαλονίκη. Στο "Η γενιά του πλούτου", και " Η

βασίλισσά των Βερσαλλιών"  η Λορέν μέσα από τις ιστορίες μιας οδηγού λεωφορείου, μιας

πορνοστάρ, μιας βασίλισσας ομορφιάς ξετινάζει κυριολεκτικά το αμερικάνικο όνειρο, το κυνήγι

του πλούτου, την εξάρτηση από την εικόνα και το κινητό. Ειδικά στο Social Studies , που

εξερευνά τις επιπτώσεις των social media των smartphone σε πραγματικό χρόνο εξετάζει πώς

έχουν αλλάξει ριζικά την παιδική ηλικία κ όχι μόνο.  

Εντελώς ιδιαίτερη η δημιουργία του Γ. Δρίβα "The biography of a software" ταινία φτιαγμένη

με χρήση AI.

Πόσες ταινίες ακόμη; Πάρα πολλές. Ο Σταύρος Ψυλλάκης καταχειροκροτήθηκε στις

"ΣΜΙΛΕΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ", η ιστορία του Ελβετού οδοντίατρου Τζουλιέν Γκρίβελ που για 26

χρόνια αφιλοκερδώς θεραπεύει λεπρούς στην Ελλάδα στην διάρκεια της αδείας του. 

Η "επιστροφή στην πατρίδα" των Κερσανίδη κ Χρύσας Τσελέπη, ταινία βασισμένη στον Γερμανό

ψυχίατρο Τίτους Μίλεχ, που αποκηρύσσει την ταυτότητά του και ξεκινά ένα προσωπικό ταξίδι

στον χώρο και τον χρόνο των εγκλημάτων του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Μια ιστορία όπου το

προσωπικό γίνεται δημόσιο και μας αποκαλύπτει τα μυστικά της συλλογικής συνείδησης και

το ατομικό τραύμα που δεν έχει κ δεν μπορεί να επουλωθεί.

Μα εδώ θα σταθώ σε δυο εμβληματικές για μένα δημιουργίες

Η πρώτη "ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ των Ηρώ Σιαφλακη και μοντάζ της Μπονίτας Παπαστάθη. Μια διεισδυτική ματιά στο κίνημα των κίτρινων γιλέκων, των αντιθέσεων, των

προβληματισμών της Γαλλικής κοινωνίας (στην πραγματικότητα της σύνολης Ευρώπης) μέσα

από ένα κίνημα  οργανωμένο από τα κάτω, χωρίς ιεραρχία και προνόμια, ΤΑ Κίτρινα Γιλέκα

ένας πολιτικός πειραματισμός ,ενας συνεχής ακτιβισμός και τελικά ΜΙΑ συνέχεια του Γαλλικού Μάη. Και όλα αυτά πλαισιωμένα με μια συζήτηση στο τέλος, όπου χαρήκαμε την μεστή και μετρημένη τοποθέτηση της Σιαφλάκη.

Ελπίζουμε να το ξαναδούμε στα σινέ της χώρας.

Το γεγονός της Παρασκευής ήταν μια χαρούμενη μουσική πορεία, ΠΑΤΙΝΑΔΑ όπως λέγεται,

μια απρόσμενη νότα που ξεκίνησε από τις παραλιακές αποθήκες του φεστιβάλ και κατέληξε

μετά από ώρα ακολουθούμενη από 100δες πολίτες με υψωμένα τα κινητά και της φωτογραφικές

μηχανές, στην αίθουσα του σινε Μακεδονικόν όπου παίχτηκε η δημιουργία των Άννας

Αντωνοπούλου και Γιώργου Σπυρίδη Ο ΜΠΙΚΟ ΚΑΙ Η ΟΡΧΙΣΤΡΑ ΤΟΥ . 

Ο μαέστρος και σαξοφωνίστας Biko Agusev από την Στρούμιτσα της Βόρειας Μακεδονίας με

την 12μελή παρέα του, τιμούν την βαλκανική παράδοση στη μουσική. Κάθε χρόνο εδώ και 15

χρόνια κατεβαίνουν στη Νάουσα στο μαγαζί του Δημήτρη στα ΟΙΝΟΜΑΓΕΙΡΕΜΑΤΑ < εκεί τον πρωτακουσα κι εγώ> και με την μπάντα των χάλκινων  συναρπάζουν τα πλήθη με τις  μοναδικές μελωδίες τους κατά τη διάρκεια των ζωντανών καρναβαλικών εορτών της Νάουσας. Κατά την γνώμη μου, ο Γιώργος, η Άννα, ο Μπίκο μοίρασαν  την χαρά σε όλους, ξεσήκωσαν πολίτες, χόρεψαν στην διαδρομή, σιγομουρμούρισαν τα λόγια των τραγουδιών. Μια ξεχωριστή στιγμή στο φεστιβάλ. Μια στιγμή για την οποία δικαιούμαστε όσοι την ζήσαμε να φωνάξουμε . ΝΑΙ ΕΙΜΟΥΝ κι ΕΓΩ ΕΚΕΙ. 

Το Σάββατο καφές, γρήγορο φαγητό, αναπαυτικά στο τραίνο και βράδυ Αθήνα, Τώρα

Ιτέα στον υπολογιστή.... Γεια χαρά και σε άλλα τέτοια.

Γενίτσαροι, Μπούλες και χάλκινα

                                                       

      στη Νάουσα 

Με καθυστέρηση ανοίγω σελίδα με το παλιό έθιμο της απόκριας στη Νάουσα. Ένα εντελώς ξεχωριστό παραδοσιακό δρώμενο. Την Κυριακή το μεσημέρι και μετά, ο ζουρνάς και το νταούλι δίνουν το ρυθμό και οι δρόμοι της πόλης γεμίζουν χορευτές μπουλούκια με χαρακτηριστικές μουτσούνες στολή, σπαθιά και άφθονη ενέργεια.

Πρώτα θα περάσουν από το δημαρχείο για να πάρουν την άδεια του δήμαρχου ώστε να κατακτήσουν χορευτικά την πόλη. Το απόγευμα αργά θα βγουν οι μουτσούνες αλλά ο χορός θα συνεχιστεί.  Λένε ότι το έθιμο που χρονολογείται στον 18ο αιώνα έχει διονυσιακές καταβολές . Όσον αφορά την στολή οι χορευτές φορούν φουστανέλα αλλά υπάρχει και κάποιος ντυμένος με γυναικεία στολή. Έτσι έχουμε τους γενίτσαρους και τις μπούλες. 

Καλά αυτά γίνονται την Κυριακή... Την Παρασκευή το Σάββατο όλη η πόλη ζει στο ρυθμό των χάλκινων. Πανδαισία ανεπανάληπτη. Το κάθε μαγαζί μπαρ καφενείο ταβέρνα οι δρόμοι τα πεζοδρόμια έχουν καταληφθεί από πολίτες κάθε ηλικίας που πίνουν χορεύουν διασκεδάζουν, Οργανοπαίχτες  ντόπιοι, από διπλανές περιοχές με παράδοση στα χάλκινα, όπως  Γουμένισσα ακόμη και από την Βόρειο Μακεδονία, εντυπωσιάζουν καθώς δίνουν πνοή στην βαλκανική μουσική θυμίζοντας μας τον μεγάλο Γκόραν Μπρεγκοβιτσ.  Προσπάθησα να βιντεοσκοπήσω την μπάντα από την Β. Μακεδονία. 

¨Έντεκα άτομα με αστείρευτη ενέργεια. Αυτή την ώρα ετοιμάζονται για την Θεσσαλονίκη όπου την Παρασκευή θα προβληθεί σχετικό ντοκιμαντέρ στα πλαίσια του εκεί φεστιβάλ. Φυσικά θα προηγηθεί η σχετική πατινάδα, δηλ η μουσική περιήγηση στους δρόμους. Θα είμαστε εκεί.

Όμως Νάουσα δεν είναι μόνο το καρναβάλι και η μουσική. Οι παράπλευρες ωφέλειες είναι πολλές. Βεργίνα η κορυφαία. Επίσκεψη στα οινοποιία του Ξυνόμαυρου η δεύτερη, η Βέροια η Έδεσσα τα ορεινά και πόσα ακόμη.

Στην Ημέρα της γυναίκας

 

8 Μαρτίου...Οι πεταλούδες είναι άνθη

Όπως κάθε χρόνο 8 Μαρτίου. Εκδηλώσεις, υποσχέσεις, προτάσεις. Αργά και βασανιστικά η γυναίκα κατακτά, ανεβαίνει ένα σκαλί μα συγχρόνως η κοινωνία μπορεί να κατεβαίνει άλλα δύο τρία τέσσερα. Ο αγώνας του Σίσυφου είναι κοινός για όλους άνδρες γυναίκες παιδιά για όλα τα χρώματα και τις φυλές. Γνωστά αυτά. 

Σκεφτόμουν τι θα μπορούσα να πώ για την ημέρα της γυναίκας, μα γνώριζα πως θα κατέληγα σε ένα ποίημα. Γιατί παντού και πάντα "ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ" . 

Θα ‘ρθει καιρός Κατερινα Γωγου

Θα ‘ρθει καιρός
που θ’ αλλάξουν τα πράγματα
να το θυμάσαι Μαρία
θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα
εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε
κρατώντας τη σκυτάλη
Μη βλέπεις εμένα μην κλαις
εσύ είσαι η ελπίδα
Άκου, θα ‘ρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
δεν θα υπάρχουν πόρτες κλειστές
με γερμένους απ’ έξω
και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε
δε θα ‘μαστε άλογα
να μας κοιτάνε στα δόντια
Οι άνθρωποι, σκέψου,
θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες
να φυλάξεις μοναχά
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές :
απροσάρμοστοι, καταπίεση,
μοναξιά, τιμή, κέρδος, εξευτελισμός
για το μάθημα της Ιστορίας
Είναι Μαρία, δε θέλω να λέω ψέματα,
δύσκολοι καιροί και θα’ ρθουνε κι άλλοι
δε ξέρω, μην περιμένεις κι από μένα πολλά
τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω
κι απ’ όσα διάβασα ένα κράτησα καλά
Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος
Θα την αλλάξουμε τη ζωή
…παρ’ όλα αυτά Μαρία. 

Όσον αφορά την κεντρική φωτό? Την απάντηση την πήρα από τον Νικάνορ Πάρα και ποιητικά και ουσιαστικά

...Για τελευταία φορά το ξαναλέω
Οι προνύμφες είναι θεές
Οι πεταλούδες είναι άνθη σε αέναη κίνηση...

Εκδήλωση μνήμης στον Ε. Ζάχο Παπαζαχαρίου

 

           μνήμη Ε. Ζ. Παπαζαχαρίου

Χθες 5 Μαρτίου, θυμηθήκαμε, συζητήσαμε και  γνωρίσαμε καλύτερα έναν ξεχωριστό Καλλιθεάτη διανοούμενο. Η εκδήλωση που υποστηρίχθηκε από την Λέσχη Κινηματογράφου και Πολιτισμού Καλλιθέας έγινε στο χώρο του Δημοτικού θεάτρου της πόλης. Ο Ζάχος καταγόταν από πατέρα Πόντιο κ μητέρα Κεφαλλονίτισά ( την Χρύσα Γιακουμάτου). 

Μαθητής του Σίμωνα Καρρά γεννήθηκε στα προσφυγικά της Καλλιθέας, σπούδασε στο Παρίσι εθνολογία ανατολικές, βαλκανικές γλώσσες κ πολιτισμούς αναγορεύτηκε διδάκτωρ συγκριτικής φιλολογίας στη Σορβόννη, εργάστηκε στη Γαλλία σαν ερευνητής στο Εθνικό κέντρο Επιστημονικών Ερευνών, δίδαξε στα Πανεπιστήμια Θράκης, Θεσσαλίας Μακεδονίας, ασχολήθηκε με το τραγούδι την σκηνοθεσία το θέατρο και έφησε σπουδαίο ερευνητικό έργο μέσα από την πλατιά εργογραφία του. Μια πολυσχιδής προσωπικότητα, ένας ξεχωριστός λαικός διανοούμενος ο οποίος συνεχώς άνοιγε νέους δρόμους με νέες πρωτότυπες απαντήσεις σε θεμελιώδη ζητήματα που αφορούν την κοινωνία και την εξέλιξη της. Υμνωδός της λαϊκότητας, ασυμβίβαστος χαρακτήρας. εκτός από βιβλία έγραψε στίχους κ μουσική συνεργάστηκε με τον Αργύρη Μπακιρτζή, τον Κοντογιάννη, τον Νίκο Ξυδάκη κτλ.

Ο γνωστός μουσικός παραγωγός και διανοούμενος Στέλιος Ελληνιάδης  ο Ακαδημαϊκός Βύρων Κοτζαμάνης κ ο ιστορικός Φοίβος Οικονομίδης μαζί κ η σύζυγος του Ζάχου Φωτεινή Παπαζαχαρίου αναφέρθηκαν με περιεκτικό αλλά συνάμα "ζουμερό" τρόπο στον Ζάχο ενώ στην εκδήλωση είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε σχετικό ντοκιμαντέρ του Γιώργου Σπυρίδη . 

Βιβλία σαν "η πιάτσα", "στα Εξάρχεια το 80" "είμαστε Πόντιοι" "βίος κ πολιτεία του Διονυσίου εκ Φουρνά", "λεξικό της Αργκό" και πόσα ακόμη αποδείχνουν την αξία του Ζάχου και την ανάγκη να αξιοποιηθεί το πλούσιο ανέκδοτο πρωτότυπο έργο του.

 

Ο Φλεβάρης κιαν φλεβίσει Ανοιξη θε να μυρίσει

ΒΡΟΧΕΣ ΚΡΥΟ ΦΛΕΒΑΡΗΣ
 Η  βροχή δεν λέει να υποχωρήσει. Ειδικά στη Κεφαλονιά και ειδικότερα στα Νότια και στα Ανατολικά τμήματα. Το διάστημα από 13 μέχρι 15 Φλεβάρη διαβάζω ότι συνολικά έπεσαν 14 εκατομμύρια τόνοι νερό στο νησί. Στη δε δυτική περιοχή όπως στα Κηπούρια έχουμε 210 τόνους νερό ανά στρέμμα. ΑΜΑΝ.

Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που μας τιμά δυνατή βροχή. Μα έχουμε ξεχάσει τα φυσικά φαινόμενα. Μάλλον μας συμφέρει να τα ξεχνάμε ώστε να μην φροντίζουμε για τις κατάλληλες υποδομές . Το ίδιο και με τους σεισμούς. Το ίδιο με τα τρένα, με τους δρόμους, με όλα στην πατρίδα του μέσου, της διαφθοράς, του δε βαριέσαι, και του όλοι ίδιοι είναι.

Ο χειμώνας όπως κάθε φορά πιστός στο ραντεβού με την Άνοιξη και αυτή με το Καλοκαίρι θα κάνουν τον κύκλο του χρόνου μαζί με το Φθινόπωρο. Για τον πολιτικό κύκλο δεν είμαι σίγουρος. Προς το παρόν ο χειμώνας καλά κρατεί... Ας είμαστε όμως αισιόδοξοι γιατί η ζωή είναι μικρή και την καταναλώνουμε αρκούντως γρήγορα ειδικά ύστερα από μια ηλικία .

 Στο νησί βρέθηκα πριν λίγο καιρό. Λίγο το κρύο λίγες οι βροχές πολύ υγρασία άδεια τα παλιά στέκια αρκετή ερημιά. Η ΠΡΟΣΜΟΝΉ ΤΟΥ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΎ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΎ .αλλάζει πλέον τα δεδομένα. Το rbnb όσο και να το κακολογούν όσο

και να του χρεώνουν τις αυξήσεις στα ενοίκια άλλο τόσο φαντάζει αναγκαίο για τα νησιά και την θαλασσινή Ελλάδα αφού είναι ουσιαστικά ο μόνος τρόπος να κρατήσουν την οικονομία στον κάθε τόπο και μαζί να παραμείνει ένας ικανός αριθμός κατοίκων. Πράγμα που οι πολυπράγμονες κυβερνήτες και όχι μόνο κάνουν πως το αγνοούν. Στη πραγματικότητα υποκύπτουν ξεκάθαρα στις πιέσεις των ξενοδόχων. 

Το ότι απέτυχαν η μάλλον ΠΕΤΥΧΑΝ και διέλυσαν τον πρωτογενή τομέα, ανάγκασαν τον κόσμο να εγκαταλείψει την επαρχία και να εγκλωβιστεί σε 2 ,3 περιοχές ειδικά στην Αττική

ώστε να ελέγχεται αποφασιστικά ο πολίτης να καθυποτάζεται κοινωνικά και οικονομικά, μια και οι διέξοδοι πλέον για αυτόν όλες μα όλες κυκλοφορούν στο μονόδρομο της εξουσίας, πόσο τυχαίο να είναι;

Όσο για τα έργα που συνήθως ξεκινάνε και συνηθέστατα δεν τελειώνουν στις επαρχίες δεν είναι τίποτε άλλο παρά εξυπηρετήσεις συμφερόντων όλων όσων συνιστούν τους δορυφόρους της ίδιας εξουσίας. Φυσικά για χάρη του βασιλικού ποτίζεται και η γλάστρα. Εμείς λοιπόν σαν γλάστρες ας επαναπαυόμαστε στο πότισμα και ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας, Έτσι ε; Αναρωτιέμαι μέχρι πότε αυτή η ιστορία...

Λίγες σκόρπιες σκέψεις την ώρα που διαβάζω πως η κατάσταση στο νησί με την βροχή και τις κατολισθήσεις συνεχίζεται. Σε πείσμα λοιπόν όλων των παραπάνω θα βάλω φωτό από την ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ όταν πρόσφατα την επισκέφτηκα και ήταν όλα μια χαρά. Λίγος ο αέρας ελάχιστο κύμα ανθισμένες οι αμυγδαλιές ήρεμα ακρογιάλια.

ΗΛΙΑ καλό ταξίδι

 Σε λίγες ώρες η Φωκική γη θα δεχτεί στα σπλάχνα της, τον αγαπημένο σε όλους μας Γιατρό. 

Τον επιστήμονα τον πραγματικό αριστερό τον αταλάντευτο ιδεολόγο, τον ΑΝΘΡΩΠΟ Ηλία Κωστοπαναγιώτου. Αυτόν που αγάπησε τον τόπο, τους ανθρώπους του, και μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες έκανε τα αδύνατα δυνατά ώστε να προσφέρει τα μέγιστα από όποια θέση μπορούσε με αποκορύφωμα την προσφορά του σαν βουλευτής Φωκίδας.  

Ο Ηλίας, με τον πηγαίο ανθρωπισμό του δεν διολίσθησε ποτέ στη λογική του δούναι και λαβείν αλλά μέχρι τέλους ήταν η προσωποποίηση της εντιμότητας της ακεραιότητας της συνέπειας απέναντι στον συνάνθρωπο.   

Ηλία καλό ταξίδι, σε ευχαριστούμε για ότι έκαμες για ότι παρακαταθήκη αφήνεις. Προσωπικά επιλέγω να σε θυμάμαι όπως εκείνο το βράδυ στις Καρούτες ανάμεσα στους συγχωριανούς σου όταν στο μεταίχμιο της αλλαγής του χρόνου παραμονή πρωτοχρονιάς, χόρεψες, ακούγοντας το αγαπημένο σου κομμάτι.

Εικονες

 

Οταν ο δρομος για Κεφαλονια περναει απο το Αιτωλικο.

ΟΙ ΚΟΚΚΙΝΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ

κόκκινοι δάσκαλοι

" ...Αυτά που συμβαίνουν και στη χώρα μας απόρροια είναι, με μικροδιαφορές, αυτής της γενικότερης συνθήκης. Αν τα παραπάνω τα συσχετίσουμε και με τη νεκρανάσταση του φασισμού παντού, τότε εύλογα προκύπτει το συμπέρασμα πως ζούμε μαύρες εποχές. Που γεννούν όμως Κόκκινους Δάσκαλους."

Στις 9 Ιανουαρίου, συμπληρώθηκαν 34 χρόνια από την δολοφονία του αγωνιστή δάσκαλου Νίκου Τεμπονέρα, από την συμμορία Καλαμπόκα προέδρου της ΟΝΝΕΔ στην Πάτρα. 

Την ίδια ημέρα 9 Ιανουαρίου, έκανε πρεμιέρα στην αίθουσα της ταινιοθήκης Ελλάδας το ντοκιμαντέρ του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου "Ο κόκκινος Δάσκαλος". Μια εμβληματική ταινία που αναφέρεται στον Νίκο Πλουμπίδη. Υπόθεση που συγκλόνισε την Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του ’50 και τραυμάτισε βαθιά την Αριστερά μέχρι και σήμερα. Η προβολή της ταινίας του φίλου Στέλιου είναι και ο λόγος που δεν παραβρέθηκα για πρώτη ίσως φορά στην συγκέντρωση στη Πάτρα. Από την πρώτη εκδήλωση ξεχωρίζει η πολιτική τοποθέτηση της  Βανέσσας Αλιχού,  στελέχους του ΕΑΜ  την οποία μπορούμε να διαβάσουμε στην ιστοσελίδα της οργάνωσης   https://eamgr.wordpress.com .

Για το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ του Στέλιου, το μόνο που έχω να πώ είναι ότι όποιος αισθάνεται προοδευτικός και ενεργός πολίτης , ανεξάρτητα τι ψηφίζει και τι κόμμα υποστηρίζει, οφείλει να το δεί. Ευχής έργο η συζήτηση στο τέλος της θέασης, είτε με τον σκηνοθέτη, είτε με τους επιστημονικούς συντελεστές της ταινίας,  Βαγγέλη Καραμανωλάκη (Καθηγητής Θεωρίας & Ιστορίας της στο Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών),  Ιωάννα Παπαθανασίου (Ιστορικός – Διευθύντρια ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών), τον Τάσο Σακελλαρόπουλο (Ιστορικός – Υπεύθυνος των Ιστορικών Αρχείων του Μουσείου Μπενάκη), και  Μενέλαο Χαραλαμπίδη (Διδάκτορας Ιστορίας του ΕΚΠΑ . Ο γιός του Νίκου Πλουμπίδη ο καθηγητής Δημήτρης Πλουμπίδης, που γνώρισε τον πατέρα του μόνο για 3,5 λεπτά στο δικαστήριο, μιλάει και καταθέτει άγνωστα μέχρι τώρα ντοκουμέντα ενώ εμφανίζεται και ο εγγονός Νίκος Δ. Πλουμπίδης. Προμηθεική μορφή χαρακτηρίζει δικαίως τον Πλουμπίδη ο σκηνοθέτης, αλλά συγχρόνως πιστεύω ότι υπόθεση του ήρωα αναδείχνει και την διαρκή τραγωδία και αδυναμία της αριστεράς που δημιουργεί την ίδια ώρα ήρωες και προδότες. Χαρακτηριστικό όλων των θεωριών όταν καταλήγουν σε δόγματα.

 Για να πάρουμε μια γερή δόση του πνεύματος της όλης προσπάθειας του σκηνοθέτη και των συνεργατών του, δεν έχουμε παρά να περιηγηθούμε την συνέντευξη του Στέλιου στο FLIX με τίτλο 

«Ζούμε μαύρες εποχές. Που γεννούν όμως Κόκκινους Δάσκαλους.» στη διεύθυνση

 https://flix.gr/articles/stelios-haralambopoulos-interview-ploumbidis-doc.html?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR0FFlYXuYQx2KvEggjCr2O9CgE4sICeXB5D

Τέλος Νοεμβρίου Πρώτη Δεκεμβρίου

 Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός! Οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια. 

   

                  Δυο εκδηλώσεις στην Καλλιθέα

Ταξιδεύουμε για Χριστούγεννα, προετοιμαζόμαστε για Πρωτοχρονιά, περιμένουμε τα Φώτα. Τι καλύτερο προεόρτιο λοιπόν από μια παρουσίαση ενός βιβλίου και θέαση μιας όμορφης ταινίας ; Στο τέλειωμα του Νοεμβρίου και στο ξεκίνημα του Δεκεμβρίου τα ζήσαμε λοιπόν και τα ευχαριστηθήκαμε και τα δύο. 

Το κυριότερο; 

Βρεθήκαμε Μαζί με αρκετές δεκάδες φίλους, και πολίτες της Καλλιθέας.

 Η παρουσίαση του βιβλίου με τον εμβληματικό τίτλο ΓΕΝΕΣΙΣ του Βαγγέλη Μπέκα έγινε στον όμορφο χώρο του ZATOPEK Book cafe και στο πάνελ πλαισίωσαν τον συγγραφέα η ομότεχνος του Τζούλια Γκανάσου, η δημοσιογράφος Ελεωνόρα Ορφανίδου και ο σεναριογράφος ηθοποιός Γιώργος Μακρής.

Το βιβλίο εντάσσεται στην αστυνομική λογοτεχνία, όμως είναι βαθύτατα κοινωνικό και άκρως επίκαιρο αφού "παίζει" με ζητήματα που άπτονται της τεχνητής νοημοσύνης. Διαβάστε το. 

          Η Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 

Συνδέθηκε με την προβολή της ταινίας Ο ΡΑΦΤΗΣ παράλληλα με την παρουσία της σκηνοθέτριας της, Σόνιας Λίζα Κέντερμαν. Ο δημιουργός της μουσικής στην ταινία, Νίκος Κυπουργός δυστυχώς δεν μπόρεσε να παραβρεθεί. 

Στο δημοτικό θέατρο της Καλλιθέας με δεκάδες συμπολίτες μας χαρήκαμε και την ταινία και την συζήτηση στο τέλος με την Σόνια. Μια ταινία που έχει ταξιδέψει από Ελλάδα σε Ιαπωνία, από Γερμανία σε νότιο Αμερική με βραβεία και διακρίσεις. 

Η νεοσύστατη Λέσχη κινηματογράφου και πολιτισμού Καλλιθέας με την τρίτη εκδήλωση της βάζει ψηλά τον πήχη .

 Όπως αξίζει στην πόλη στους κατοίκους στην ιστορία της περιοχής

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ στο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κιν/φου

από ταινία του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου
 

Όπως τα πεύκα

κρατούνε τη μορφή του αγέρα

ενώ ο αγέρας έφυγε, δεν είναι εκεί

το ίδιο τα λόγια

φυλάγουν τη μορφή του ανθρώπου

κι ο άνθρωπος έφυγε, δεν είναι εκεί.»( Σεφέρης  1966)

Την Παρασκευή 22 Νοεμβρίου καταφτάσαμε ασμένως στο εμβληματικό κινηματογράφο ΣΤΟΥΝΤΙΟ, στον οποίο θα προβαλλόταν το αριστουργηματικό ντοκυμαντέρ "ημερολόγια καταστρώματος -Γ. Σεφέρης" του σπουδαίου σκηνοθέτη Στέλιου Χαραλαμπόπουλου.

Η ταινία δημιουργήθηκε στα 100 χρόνια από την γέννηση του νομπελίστα ποιητή, και αναφέρεται στη ζωή, στο έργο στα χειρόγραφα του, τα οποία με δεξιοτεχνικό τρόπο ο Στέλιος σύνθεσε και απέδωσε στα 80 λεπτά θέασης. Πρωτότυπη εργασία με υπευθυνότητα και αγάπη για το πρόσωπο και ένα ταξίδι στην ποίηση όπως μας έχει συνηθίσει ο σκηνοθέτης σε ΌΛΕΣ τις δημιουργίες του. Απαράμιλος φυσικά και λόγος του στο τέλος της ταινίας, στη συζήτηση που ακολούθησε.

 Ουσιαστικά με γλαφυρό τρόπο μέσα από την τοποθέτηση του στις ερωτήσεις , μας ταξίδευσε σε "άλλη μια ταινία" για τον Σεφέρη. Γιατί για τον  Στέλιο η ταινία, ο κινηματογράφος γενικότερα είναι ένα εργαλείο ποίησης και στοχασμού. Αυτό ήταν και είναι ΟΛΕΣ οι δημιουργίες του. 

Κατά τα λοιπά οι ταινίες στα πλαίσια του 37ου Πανοράματος Ευρωπαικού κινηματογράφου , με επιμέλεια του Νίνου Φενέκ Μικελίδη, συνεχίζονται ώς 27 Νοέμβρίου σε 4 αίθουσες, με αξιοσημείωτες προβολές και αφιερώματα όπως στον Jhon Cassavete, Frank Kafka κτλ .

Τα Τσίπουρα του Νοεμβρίου

                 ΡΑΚΟΚΑΖΑΝΑ
 Ήταν το 1920 όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος,εδωσε άδειες για παρασκευή τσίπουρου. Από τότε τα καζανέματα, τα ρακοκάζανα για άλλους, κυριαρχούν στα χωριά και στα οινοπαραγωγικά μέρη της χώρας μας.

 Από την Κρήτη μέχρι την Κοζάνη, από τον Έβρο μεχρι την Πελοπόννησο οι τελευταίες ημέρες του Οκτώβρη και όλος ο Νοέμβριος, μαζεύει γύρω από το καζάνι πολίτες, μέσα στο κέφι, την χαρά το τραγούδι και το τραπέζι με τα ψητά. 

Μια γιορταστική ιεροτελεστεία, προάγγελο του Δεκεμβριανού 10ήμερου, μια ευκαιρία ισχυρής κοινωνικότητας. 

Η απόσταξη των στέμφυλων, δηλαδή των υπολειμμάτων από το στυψιμο του σταφυλιού και την εξαγωγή του κρασιού, θα μας αποδώσει μετά από μια μιάμιση ώρα κάτω από την παραδοσιακή τέχνη του ρακατζή, το δυνατό τσίπουρο, τσικουδιά, γράπα, ρακί, που θα μας συντροφεύσει τον κρύο χειμώνα.

Εδώ και χρόνια έχω στο νού μου να βρεθώ μια τέτοια ημέρα στη Μακεδονία σε καζάνι στη Γουμένισσα όπου η ιεροτελεστία πάντα κλείνει στην πλατεία με τα χάλκινα να στέλνουν νότες αισιοδοξίας, να ντύνουν με μελωδικούς ήχους το κρύο της ατμόσφαιρας. Κάποτε θα γίνει και αυτό. 

Για μια χρονιά ακόμη βρεθήκαμε όμορφη παρέα στις πρόποδες της Γκιώνας, στο καζάνι του Κώστα, που σαν καλός νοικοκύρης φρόντισε να μας κεράσει εκτός από το καλόπιοτο κρασί του, και με το ανάλογο κοντοσούβλι με προβατίνα από τα Βαρδούσια. 

Όλα κύλησαν θαυμάσια τόσο που ξέχασα, δεν μου έλειψε καθόλου για άλλη μια φορά η Γουμένισσα της νεγκόσκα και του ξινόμαυρου της Μακεδονίας. Σε λίγο χρόνο γύρω από το τζάκι με τους αναμένους ελατοκορμούς πάνω στα 2.000 μέτρα του καταφυγίου των Βαρδουσίων θα απολαμβάνουμε το φετινό νέκταρ όπως κάθε χρονιά.

Κατά τα άλλα για χάλκινα οψόμεθα...

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2024

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2024: ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

Αναρτήθηκε από τον/την: eamgr στο 14 Νοεμβρίου, 2024

Όσα χρόνια κι αν περάσουν η εξέγερση του Πολυτεχνείου παραμένει άσβεστη φλόγα πάλης και αγώνα, ανάσα και κραυγή για ψωμί- παιδεία- ελευθερία- ανεξαρτησία.  

Αυτή  η κραυγή της ελευθερίας και της αντίστασης, ξεπηδάει σήμερα το ίδιο δυνατή από την Παλαιστίνη, το Λίβανο και θα ξεπηδήσει αργά ή γρήγορα από τις σημερινές αποκλεισμένες κοινωνίες του νεοφιλελεύθερου τρόμου.

Σήμερα που το διεθνές δίκαιο ανατρέπεται ξεδιάντροπα για να επαναδιατυπωθεί στις συνθήκες ενός διαρκούς παγκόσμιου πολέμου για την παγκόσμια ηγεμονία. Γενοκτονίες, ανοιχτές επεμβάσεις, επιβολή καθεστώτων, υπαγόρευση όρων εσωτερικής λειτουργίας των κρατών, όλα υπό την έγκριση των υπερεθνικών οργανισμών που ολοκληρωτικά είναι υποταγμένα στον ιμπεριαλισμό και τις αντιθέσεις του.

Σήμερα στη χώρα μας η κυβέρνηση της δεξιάς είναι σε συνθήκες αποδρομής με ένα πολιτικό κενό που συνεχώς μεγαλώνει. Ο κόσμος της εργασίας στενάζει και δεν βγάζει το μήνα χωρίς στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, ενώ την ίδια στιγμή η δημόσια υγεία και παιδεία απαξιώνονται και διαλύονται στο βωμό του κέρδους των ιδιωτών.

 Παρόλα αυτά, το σύστημα φαίνεται να εκπέμπει μια εικόνα παντοδυναμίας εμποδίζοντας την ενιαιοποίηση  της κοινωνικής διαμαρτυρίας και αγανάκτησης ενώ η κοινωνία φαίνεται διαχειρίσιμη.

Η   δύναμη του συστήματος εκπορεύεται και από το ιδεολογικό, πολιτικό έλλειμμα της αριστεράς που έχει χαθεί στους λαβυρίνθους της αναζητώντας σανίδα σωτηρίας στο κέντρο. Εκεί που δεν αμφισβητείται  ο ολοκληρωτισμός των νεοφιλελεύθερων αξιών, που μεταμορφώνει τους απανταχού Τραμπ μαζί και τους ντόπιους ακροδεξιούς που πολλαπλασιάστηκαν σαν τους αρουραίους στις τελευταίες εκλογές, σε «αντισυστημικούς»! Αυτός είναι ο ναζισμός της νέας εποχής.

Αυτόν τον εφιάλτη, μόνο το μεγάλο Πολυτεχνείο της εποχής μας, μπορεί να τον αντιμετωπίσει και να τον νικήσει.

Σήμερα λοιπόν ας αναστοχαστούμε  το Πολυτεχνείο του ΄73 που αποτέλεσε  σημαντικό  ιστορικό  σταθμό στην μεταπολιτευτική  πορεία της χώρας .

Το χουντικό τανκ μπορεί να γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου, όμως δεν το νίκησε. Λαός και νεολαία το κράτησαν και το κρατούν ζωντανό, ασπίδα, οδόφραγμα των αξιών της λαϊκής ενότητας που συγκροτήθηκε και εκδηλώθηκε σε εξέγερση το Νοέμβρη του ’73.

Ο Νοέμβρης του ’73 διδάσκει πως το αυθόρμητο μπορεί αλλά και πρέπει να μετεξελιχτεί  σε συνειδητό με αιτήματα και στόχους αδιαπραγμάτευτους  για το συνολικό κοινωνικό μετασχηματισμό προς την δημοκρατία της εργασίας και της γνώσης.

Από την εξεγερτική φλόγα του Νοέμβρη, αντλούμε αισιοδοξία, ελπίδα και κουράγιο για τους αγώνες και τις μάχες που έρχονται.

Η κοινωνία της εργασίας με εξεγέρσεις θα πορευθεί  και θα ανασάνει απέναντι  σε αυτή την γκρίζα πραγματικότητα.

• Στο δρόμο του Νοέμβρη βαδίζουμε ξανά για ψωμί – παιδεία – ελευθερία – ανεξαρτησία.
• Όχι στη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού- Λευτεριά στη Παλαιστίνη- Αλληλεγγύη στην Λιβανέζικη αντίσταση

Όλοι στην πορεία για το Πολυτεχνείο 

Νοέμβρης 2024

Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο

Γ. Αρβανίτης. Γνώρισα το σκοτάδι και αναζήτησα το φως

                       Ενα 2μερο στο δημοτικό θέατρο Καλλιθέας         

ενα διήμερο στο δημοτικό θέατρο Καλλιθέας

 Η Κυριακή 10 και στη συνέχεια η Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2024 στάθηκαν ξεχωριστές ημερομηνίες στην πολιτιστική κίνηση της Καλλιθέας. 

Το Δημοτικό θέατρο της πόλης, μετά την εξαιρετική κίνηση του Δήμου και της νεοσύστατης Λέσχης κινηματογράφου και πολιτισμού γέμισε από φως. Από φως που "ο ζωγράφος του φακού" Γιώργος

Αρβανίτης απλόχερα σκορπάει μέσα από τις 112 ταινίες του ανά την υφήλιο. 

Από το Μεξικό και τις ΗΠΑ, στην Αφρική, στην Ευρώπη, στην Αυστραλία.

 
Άνθρωπος απλός με αστείρευτο χιούμορ. Ένας καλλιτέχνης που σήμερα αποτελεί την ίδια, την ζωντανή ιστορία του Ελληνικού κινηματογράφου, μέσα από τις ταινίες της ΦΙΝΟΣ και τους μεγάλους ηθοποιούς της εποχής. 

Αυτός που καταξιώθηκε φωτογραφίζοντας την Αναπαράσταση, το Θίασο και τις άλλες ταινίες του Αγγελόπουλου, "Τα πέτρινα χρόνια" και τις "Νύφες" του Παντελή Βούλγαρη, και τόσων άλλων, που συνδέθηκε με δυνατή φιλία με τον Μαστρογιάννι,  την Φανύ

Αρνταν, τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο και πόσους ακόμη. 

Άνθρωποι του κινηματογράφου και της διανόησης παρέστησαν χειροκρότησαν και χειροκροτήθηκαν από το κοινό. Ενδεικτικά. Ο συγγραφέας-μεταφραστής Αχιλλέας Κυριακίδης, οι ηθοποιοί Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη και Γιάννης Αναστασάκης, η θεωρητικός κινηματογράφου και καθηγήτρια πανεπιστημίου Αφροδίτη Νικολαίδου, οι

σκηνοθέτες Χρ. Παληγιαννόπουλος, Αλέξης Αλεξίου, Δημήτρης Μουτσιάκας, οι διευθυντές φωτογραφίας Γιώργος Καρβέλας και Βασίλης Σταυρόπουλος, ο δημοσιογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός Στ.Ελληνιάδης.

Την εκδήλωση άνοιξε η Βαγγελιώ Μπεμπή και στη συνέχεια το μικρόφωνο πέρασε στο δήμαρχο της πόλης Κώστα Ασκούνη. Το πάνελ των ομιλητών με την δημοσιογράφο Ελένη Τζανάτου, την συγγραφέα Ελισάβετ Χρονοπούλου, τον Φοίβο Δεληβοριά και τον σκηνοθέτη Περικλή Χούρσογλου, ανέδειξαν την προσφορά του Γιώργου Αρβανίτη ενός καταξιωμένου Έλληνα δημιουργού.

Ο ίδιος παίρνοντας τον λόγο και απαντώντας σε ερωτήσεις του κοινού απέδειξε την ιδιαίτερη στόφα που μόνο οι πραγματικόι δημιουργοί κατέχουν. Η δεύτερη ημέρα αφιερωμένη στην θέαση της τελευταίας ταινίας που εργάστηκε «Το παιδί που μετρούσε τον κόσμο» του Τάκη Κανδύλη (Γαλλία, Ελλάδα, Βέλγιο — 2023)  έδωσε ξανά την ευκαιρία στο κοινό και στον Γιώργο να συζητηθούν κυρίως τεχνικά θέματα της εργασίας.

Και τις δύο ημέρες στο φουαγιέ του θεάτρου οι πολίτες θαυμάσαμε την ξεχωριστή τεχνική του δημιουργού σε μια έκθεση που επιμελήθηκε η Αμαλία Καλούση. 30 γυναικεία πορτρέτα  φυλλοτεχνημένα με την ξεχωριστή ευαισθησία του καλλιτέχνη του φωτός. Συγχαρητήρια στους λοιπούς συντελεστές του επιτυχημένου διήμερου. Στο δήμο στη λέσχη σε ολους τους συμμετέχοντες από κάθε μεριά. Τέτοιες εκδηλώσεις σηκώνουν πάντα ψηλότερα τον πολιτιστικό πήχη στη πόλη. Δημιουργούν υποσχέσεις μελλοντικές αλλά και αισιοδοξία στους πολίτες. 

 Γνωρίζουμε το γκρίζο αλλά πρέπει να βρίσκουμε το φως.  

 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΙΣΣΙΑΣ

             

  Β. Πισσίας. Δεν φοβήθηκε ποτέ τις συμπληγάδες

Χθές, Δευτέρα 10/11/2024, στο νεκροταφείο του Ζωγράφου συνοδεύσαμε στην τελευταία κατοικία του, φίλοι και συναγωνιστές, τον ΒΑΓΓΕΛΗ ΠΙΣΣΙΑ. Πλήθος κόσμου, ανάμεσα τους και εκπρόσωποι παλαιστινίων, το φέρετρο σκεπασμένο με τις ελληνική και παλαιστινιακή σημαία με σύνθημα λευτεριά στη Παλαιστίνη.

Ο Βαγγέλης Πισσίας γνωστός ακτιβιστής της αριστεράς και της πολιτικής οικολογίας, ασυμβίβαστος αγωνιστής εκ των συντονιστών της διεθνούς «Πρωτοβουλίας για την Ειρήνη στην Συρία», φημισμένος για τις γνώσεις του σε θέματα της Μέσης Ανατολής και ιδιαίτερα γνωστός από την αγωνιστική δράση του στο  παλαιστινιακό,
με αποκορύφωμα το συντονισμό της Πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα», στα πλαίσια του διεθνούς κινήματος Free Gaza Movement, αλλά και σπουδαίος ειδικός στη γεωπολιτική ανάλυση της κατάστασης στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο, αλλά και σε ζητήματα άκρως επιστημονικά σχετικά με την υδρολογία.

Γνωριστήκαμε με τον Βαγγέλη, που μας τίμησε με την παρουσία του στην ΙΤΕΑ, όταν στις 15 - 11- 2014 μέσα από την Πρωτοβουλία αλληλεγγύης Φωκίδας, μια ομάδα 5-6 ατόμων, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε ενέργειες απαραίτητες κατά την κρίση μας, τις οποίες τα λεγόμενα αριστερά και προοδευτικά κόμματα κ οργανώσεις τις υποτιμούσαν αν δεν τις απεχθάνονταν. Στην εκδήλωση με τον Πισσία παραβρέθηκαν επίσης ο δημοσιογράφος του 105,5 Χρυσόστομος Λουκάς καθώς και εκπρόσωποι της ομάδας Fair Planet. (βίντεο από την εκδήλωση της Ιτέας, στην διεύθυνση ( http://youtu.be/cRfDCnPmId8) και ( http://youtu.be/smmDKUOMwyo ).

Ο Βαγγέλης στα 77 του χρόνια τέλειωσε το επίγειο ταξίδι του. Άφησε ανεξίτηλα σημάδια και παρακαταθήκες στην κοινωνία. 

Το σπάσιμο της πολιορκίας στη Γάζα το 2008, η πειρατική ενέργεια των Ισραηλινών στην αντίστοιχη προσπάθεια του 2010 και το Mavi Marmara, δείχνουν την τόλμη την αποφασιστικότητα αλλά και το πόσο θα λείψει από σήμερα κ στο μέλλον.