σχετικά με την νίκη Μαμντάνι. Μια προσέγγιση.
Οι ημέρες αυτής της εβδομάδας, δικαιωματικά είναι του Μαμντάνι. Και πως να μην είναι. Οι πολιτικοί αναλυτές οι δημοσκόποι οι κοινωνιολόγοι οι δημοσιογράφοι, όλοι οι πολίτες που ενδιαφέρονται για τις εξελίξεις έχουν σκύψει από το φορτίο που σφραγίζει το 50,4 στην Νέα Υόρκη του Τράμπ. Ανάμεσα σε αρκετές δημοσιεύσεις το μάτι μου έπεσε σε μια που μου έκανε εντύπωση αν και δημοσιευμένη σε ιστοχώρο άσχετο με τα πολιτικά. *travelstories* από μέλος το οποίο με το όνομα paefstra το παρουσιάζει προερχόμενο από γνωστό της που ζει ΗΠΑ.
Αυτό που μου άρεσε στο κείμενο είναι η θα έλεγα η μαθηματική ανάλυση της διαστρωμάτωσης της πόλης, που όμως καταλήγει σε γνήσια ταξική ανάλυση. Ας το διαβάσουμε. Τα συμπεράσματα δικά σας μας.
"Η Κοινωνική Συμμαχία του Μαμντάνι (με βάση τα δεδομένα των Exit Polls)
Η νίκη του Ζόραν Μαμντάνι στη Νέα Υόρκη είναι η συμπύκνωση μιας κοινωνικής συμμαχίας που διαμορφώθηκε πάνω στις ανάγκες των ενοικιαστών, των νεότερων και των εθνοτικών κοινοτήτων.
1. ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΕΣ
Οι ενοικιαστές, που αποτελούν την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος (57%), στήριξαν τον Μαμντάνι με 59%, ενώ στους ιδιοκτήτες (38% του συνόλου) προηγήθηκε ο Κουόμο με 53%. Το χάσμα αυτό αποτυπώνει την κεντρική κοινωνική σύγκρουση: Το Δικαίωμα στη στέγαση.
Το 70% των ψηφοφόρων δήλωσε ότι το κόστος κατοίκησης είναι «μεγάλο πρόβλημα» στη ζωή τους. Σε αυτή την ομάδα, ο Μαμντάνι κέρδισε 59% έναντι 33% του Κουόμο — μια διαφορά 26 μονάδων που ουσιαστικά όρισε την έκβαση της αναμέτρησης.
Σε μια πόλη όπου ο μισός πληθυσμός δεν βγάζει αρκετά για να καλύψει βασικές ανάγκες, η υπόσχεση για «μια πόλη που μπορείς να ζήσεις» απέκτησε πολιτικό βάθος και ο Μαντάνι απέκτησε εξαρχής την πολιτική ηγεμονία μιλώντας για πάγωμα ενοικίων, κοινωνική κατοικία, δωρεάν και ταχύτερα λεωφορεία. Ανάγκασε τους αντιπάλους του να μιλήσουν για affordability στο 2ο ντημπέιτ. Χθες μίλησε μέχρι και ο Τραμπ.
Ενώ το κόστος του housing ήταν Νο 2 (ως κόστος ζωής) πρόβλημα τον Μάιο για τους Νεοϋορκέζους, με 25-30% στις δημοσκοπήσεις, ο Μαντάνι μετακίνησε όλο το γήπεδο προς αυτό. Τα Exit polls κατέγραψαν το κόστος κατοίκισης σε Νο 1 ζήτημα με 70! Ενώ το έγκλημα ήταν πρώτο ζήτημα τον Μάιο στις δημοσκοπήσεις, στα exit polls έγινε Νο 2 με ίδιο περίπου ποσοστό 31%.
Ο Μαμντάνι μέσα σε λίγους μήνες, κατάφερε να μετακινήσει τον δημόσιο διάλογο από «ασφάλεια και εγκληματικότητα» σε affordability και δικαίωμα στην κατοίκηση.
2. Η συντριπτική νεανική στήριξη
Η ηλικιακή κατανομή της ψήφου ήταν καθοριστική. Ο Μαμντάνι κυριάρχησε στις νεότερες ηλικίες: 78% στους 18–29 (11% του εκλογικού σώματος), 66% στους 30–44 (24% του εκλογικού σώματος).
Από εκεί και πάνω η στήριξη μειώνεται: 43% στις 45–64 (33% του εκλογικού σώματος) και 36% στις 65+ (31% του εκλογικού σώματος).
Σε άλλη κατηγοριοποίηση οι 18–44 (αποτελούν το 36%) του έδωσαν 70%, ενώ οι 45+ μόλις 40%.
Ιδιαίτερη σημασία έχει ότι όσοι ψήφισαν για πρώτη φορά δήμαρχο (το 18% του σώματος) προτίμησαν τον Μαμντάνι με 66%, έναντι 30% του Κουόμο. Αντίθετα, στους «παλιούς» ψηφοφόρους (82% του εκλογικού σώματος) το αποτέλεσμα ήταν σχεδόν ισορροπημένο (47% Μαμντάνι – 44% Κουόμο).
Με λίγα λόγια: Η νέα γενιά και οι νέοι ψηφοφόροι έκριναν σε σημαντικό βαθμό την εκλογή.
Κοινωνικός καταλύτης στη Νίκη του Μαντάνι ήταν αυτοί που πρωτομπήκαν στον δημόσιο χώρο.
3. Εθνοτικές και μειονοτικές συμμαχίες
Εθνοτικά, το εκλογικό σώμα ήταν μοιρασμένο: 50% "λευκοί" – 50% οι "μη λευκοί"
Ο Μαμντάνι πήρε 56% στους δεύτερους και 45% στους λευκούς.
Μαύροι: 57% Μαμντάνι – 38% Κουόμο
Ασιάτες: 62% – 32%
Λατινόφωνοι: 52% – 39%
Άλλοι: 51% – 39%
Οι λευκοί άνδρες έγειραν προς Κουόμο, αλλά οι μορφωμένες λευκές γυναίκες στήριξαν Μαμντάνι (53%).
4. Θρησκευτικές Στάσεις
α. Καθολικοί (27% του εκλογικού σώματος): 33% – 52% (καθαρό προβάδισμα Κουόμο)
β. Άθρησκοι / αγνωστικιστές (23% του σώματος): 76% – 20% συντριπτική νίκη Μαμντάνι.
γ. Προτεστάντες/άλλοι χριστιανοί (20% του εκλογικού σώματος): 43% Μαμντάνι – 48% Κουόμο
δ. Εβραίοι (16% του εκλογικού σώματος): 32% Μαμντάνι – 64% Κουόμο
ε. Άλλες θρησκείες (μουσουλμάνοι, ινδουιστές, σιχ, κ.λπ. 14% του εκλογικού σώματος): 71% – 24% συντριπτική νίκη Μαμντάνι.
Το εβραϊκό εκλογικό σώμα ήταν η εθνότητα που αποτέλεσε τη μεγαλύτερη απόκλιση από το γενικό αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά ο Μαντάνι πήρε 32%, το 1/3. Οι λόγοι είναι πρωτίστως πολιτικοί και συνδέονται με τη στάση του Μαμντάνι για τη Γάζα, καθώς και με την ιστορική πολιτική και πολιτισμική σχέση της Νέας Υόρκης με το Ισραήλ. Ωστόσο, η προεκλογική περίοδος σημαδεύτηκε από μια συντονισμένη εκστρατεία ταύτισης της κριτικής στο Ισραήλ με «αντισημιτισμό», στην οποία συμμετείχε ο Κουόμο, ο Σλίουα, τα μεγάλα ΜΜΕ και λόμπι, επιχειρώντας να παρουσιάσουν τον Μαμντάνι ως «αντισημίτη». Η εκστρατεία ταύτισης της κριτικής στην κυβέρνηση του Ισραήλ με τον «αντισημιτισμό» δεν έμεινε αναπάντητη. Οργανώσεις όπως Jews for Racial and Economic Justice και Jewish Voice for Peace, τόνισαν ότι η κριτική της ισραηλινής κυβέρνησης δεν αποτελεί αντισημιτισμό.
Η υπο-συμμαχία που δεν φαίνεται καθαρά στους αριθμούς είναι οι προοδευτικοί Εβραίοι: ένα τμήμα —οργανωμένο, ακτιβιστικό και νεότερο— στήριξε ενεργά τον Μαμντάνι.
5. ΛΟΑΤΚΙ+ (14% του εκλογικού σώματος): 81% – 15%
Εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα ήταν μέρος της καμπάνιας του Μαμντάνι από την αρχή. Προώθησε με συνέπεια την την ενίσχυση δημόσιας υγείας και πρόσβαση σε υπηρεσίες. Έδωσε συνέντευξη στο Them, μιλώντας για την Sylvia Rivera και queer αστική φροντίδα. Εμφανίστηκε σε gay clubs σε Μπρούκλιν και Κουίνς σε ανοιχτές πολιτικές βραδιές.
6. Η πόλη των νεοφερμένων και η πόλη των ντόπιων
Το εκλογικό σώμα χωρίζεται και από τη σχέση με την πόλη. Όσοι ζουν στη Νέα Υόρκη λιγότερο από 5 χρόνια (7% του συνόλου) ψήφισαν Μαμντάνι 85%, όσοι έχουν 5–10 χρόνια (8%) τον στήριξαν 78%, ενώ όσοι έχουν πάνω από δεκαετία στην πόλη (37%) τον ψήφισαν 55%.
Αντίθετα, οι γεννημένοι στη ΝΥ—το 45%—ψήφισαν τον Κουόμο με 49%, ενώ ο Μαμντάνι πήρε 38%. Σε συνοπτική εκδοχή: όσοι βίωσαν την πόλη πρόσφατα, μέσα στις πιο δύσκολες δεκαετίες του κόστους ζωής και της επισφάλειας, ψήφισαν με βάση την εμπειρία πίεσης που ζουν σήμερα, όχι την νοσταλγία για την Νέα Υόρκη του Φρανκ Σινάτρα.
7. Εκπαίδευση
Στο εκπαιδευτικό προφίλ, εκείνοι με πτυχίο ή μεταπτυχιακό—το 59% του εκλογικού σώματος—στήριξαν τον Μαμντάνι με 57%, ενώ όσοι δεν έχουν πτυχίο (41%) του έδωσαν 42%. Η τομή με τη φυλή είναι αποκαλυπτική: λευκοί πτυχιούχοι τον στήριξαν 53%, οι λευκοί χωρίς πτυχίο μόλις 26%· στους ψηφοφόρους χρώματος, οι πτυχιούχοι του έδωσαν 64% και όσοι δεν έχουν πτυχίο 50%.
Η εικόνα αυτή δείχνει κάτι κρίσιμο για την αμερικανική (και όχι μόνο) αριστερά: η «βραχμανοποίηση», δηλαδή η υπερ-συγκέντρωση επιρροής σε μορφωμένα στρώματα και επαγγέλματα γνώσης, δεν λύνεται σε μία εκστρατεία. Η εκστρατεία Μαμντάνι άνοιξε γέφυρες, έκλεισε το χάσμα σε σχέση με όλες τις Προεδρικές εκλογές των τελευταίων 10 χρόνων μετά την εμφάνιση Τραμπ, αλλά το ζήτημα παραμένει. Η μάχη για μια αριστερά που δεν απευθύνεται μόνο στα μορφωμένα στρώματα αλλά χτίζει πλειοψηφίες με τους πιο χαμηλής μόρφωσης εργαζόμενους της καθημερινής επισφάλειας είναι μακρά.
8. Εισοδήματα και «αντικειμενική» vs «βιωματική» φτώχεια
Η εισοδηματική εικόνα επιβεβαιώνει ότι η βάση του Μαμντάνι είναι εκείνοι που ασφυκτιούν από το κόστος ζωής, παρότι δεν θεωρούνται «πολύ φτωχοί» με τους τυπικούς οικονομικούς δείκτες.
Στους κάτω από 30.000$ ετήσιο εισόδημα (15% του εκλογικού σώματος) που με βάση το κόστος ζωής σημαίνει κατοίκους που εξαρτώνται από υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας, προηγήθηκε ο Κουόμο με 48%–42%. Αυτό δείχνει ότι οι πιο εξαθλιωμένοι και κοινωνικά εξαρτημένοι ψηφοφόροι συχνά μένουν προσδεμένοι σε υπάρχοντα δίκτυα επιβίωσης.
Από εκεί και πάνω όμως, η εικόνα αλλάζει πλήρως για τον Μαντάνι: 53% στους 30–49.000, 56% στους 50–99k και 55% στους 100–199k.
Αντίθετα, στους πιο εύπορους 200–299k η στήριξη στον Μαμντάνι πέφτει στο 49% (με τον Κουόμο στο 44%), ενώ στα 300k+ ο Μαμντάνι υποχωρεί στο 33% και ο Κουόμο ανεβαίνει 62%.
Το διακύβευμα δεν ήταν μόνο η «αντικειμενική» φτώχεια, αλλά και η βιωματική φτώχεια, εκείνη που δεν μετριέται μόνο με εισόδημα αλλά με πίεση χρόνου, χρημάτων και ψυχικής αντοχής. Και εδώ τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά: ανάλογα με το πώς νιώθουν οικονομικά οι οικογένειες, η ψήφος μετατοπίζεται δραματικά. Σε όσους δηλώνουν ότι «τα καταφέρνουν» (17%), τα πράγματα είναι σχεδόν ισορροπημένα (Μαμντάνι 45% – Κουόμο 48%).
Στους πολλούς που δηλώνουν ότι «κρατιούνται» (59%), ο Μαμντάνι περνά μπροστά 48% έναντι 43%.
Και στους 22% που δηλώνουν ότι «δεν τα βγάζουν πέρα», ο Μαμντάνι εκτινάσσεται στο 60%, ενώ ο Κουόμο πέφτει στο 33%.
Δηλαδή, ο Μαμντάνι κυριάρχησε στους ανθρώπους που εργάζονται συστηματικά αλλά βιώνουν καθημερινή οικονομική πίεση — εκείνους που πληρώνουν ενοίκιο, συγκοινωνίες, δάνεια, φροντίδα και παλεύουν να κρατήσουν μια αξιοπρεπή ζωή σε μια πόλη που διαρκώς ακριβαίνει.
Συνοπτικά, προκύπτει μια κοινωνική συμμαχία: ενοικιαστές, μορφωμένοι αλλά οικονομικά πιεσμένοι εργαζόμενοι, νεοφερμένοι, εθνοτικές κοινότητες και ΛΟΑΤΚΙ. Αυτή η «συμμαχία των πολλών» ήταν το κοινωνικό υποκείμενο της νίκης του Μαμντάνι."
(ΑΡΘΡΟ ΦΙΛΟΥ ΠΟΥ ΖΕΙ ΣΤΙΣ ΗΠΑ).
Η νίκη του Ζόραν Μαμντάνι στη Νέα Υόρκη είναι η συμπύκνωση μιας κοινωνικής συμμαχίας που διαμορφώθηκε πάνω στις ανάγκες των ενοικιαστών, των νεότερων και των εθνοτικών κοινοτήτων.
1. ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΕΣ
Οι ενοικιαστές, που αποτελούν την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος (57%), στήριξαν τον Μαμντάνι με 59%, ενώ στους ιδιοκτήτες (38% του συνόλου) προηγήθηκε ο Κουόμο με 53%. Το χάσμα αυτό αποτυπώνει την κεντρική κοινωνική σύγκρουση: Το Δικαίωμα στη στέγαση.
Το 70% των ψηφοφόρων δήλωσε ότι το κόστος κατοίκησης είναι «μεγάλο πρόβλημα» στη ζωή τους. Σε αυτή την ομάδα, ο Μαμντάνι κέρδισε 59% έναντι 33% του Κουόμο — μια διαφορά 26 μονάδων που ουσιαστικά όρισε την έκβαση της αναμέτρησης.
Σε μια πόλη όπου ο μισός πληθυσμός δεν βγάζει αρκετά για να καλύψει βασικές ανάγκες, η υπόσχεση για «μια πόλη που μπορείς να ζήσεις» απέκτησε πολιτικό βάθος και ο Μαντάνι απέκτησε εξαρχής την πολιτική ηγεμονία μιλώντας για πάγωμα ενοικίων, κοινωνική κατοικία, δωρεάν και ταχύτερα λεωφορεία. Ανάγκασε τους αντιπάλους του να μιλήσουν για affordability στο 2ο ντημπέιτ. Χθες μίλησε μέχρι και ο Τραμπ.
Ενώ το κόστος του housing ήταν Νο 2 (ως κόστος ζωής) πρόβλημα τον Μάιο για τους Νεοϋορκέζους, με 25-30% στις δημοσκοπήσεις, ο Μαντάνι μετακίνησε όλο το γήπεδο προς αυτό. Τα Exit polls κατέγραψαν το κόστος κατοίκισης σε Νο 1 ζήτημα με 70! Ενώ το έγκλημα ήταν πρώτο ζήτημα τον Μάιο στις δημοσκοπήσεις, στα exit polls έγινε Νο 2 με ίδιο περίπου ποσοστό 31%.
Ο Μαμντάνι μέσα σε λίγους μήνες, κατάφερε να μετακινήσει τον δημόσιο διάλογο από «ασφάλεια και εγκληματικότητα» σε affordability και δικαίωμα στην κατοίκηση.
2. Η συντριπτική νεανική στήριξη
Η ηλικιακή κατανομή της ψήφου ήταν καθοριστική. Ο Μαμντάνι κυριάρχησε στις νεότερες ηλικίες: 78% στους 18–29 (11% του εκλογικού σώματος), 66% στους 30–44 (24% του εκλογικού σώματος).
Από εκεί και πάνω η στήριξη μειώνεται: 43% στις 45–64 (33% του εκλογικού σώματος) και 36% στις 65+ (31% του εκλογικού σώματος).
Σε άλλη κατηγοριοποίηση οι 18–44 (αποτελούν το 36%) του έδωσαν 70%, ενώ οι 45+ μόλις 40%.
Ιδιαίτερη σημασία έχει ότι όσοι ψήφισαν για πρώτη φορά δήμαρχο (το 18% του σώματος) προτίμησαν τον Μαμντάνι με 66%, έναντι 30% του Κουόμο. Αντίθετα, στους «παλιούς» ψηφοφόρους (82% του εκλογικού σώματος) το αποτέλεσμα ήταν σχεδόν ισορροπημένο (47% Μαμντάνι – 44% Κουόμο).
Με λίγα λόγια: Η νέα γενιά και οι νέοι ψηφοφόροι έκριναν σε σημαντικό βαθμό την εκλογή.
Κοινωνικός καταλύτης στη Νίκη του Μαντάνι ήταν αυτοί που πρωτομπήκαν στον δημόσιο χώρο.
3. Εθνοτικές και μειονοτικές συμμαχίες
Εθνοτικά, το εκλογικό σώμα ήταν μοιρασμένο: 50% "λευκοί" – 50% οι "μη λευκοί"
Ο Μαμντάνι πήρε 56% στους δεύτερους και 45% στους λευκούς.
Μαύροι: 57% Μαμντάνι – 38% Κουόμο
Ασιάτες: 62% – 32%
Λατινόφωνοι: 52% – 39%
Άλλοι: 51% – 39%
Οι λευκοί άνδρες έγειραν προς Κουόμο, αλλά οι μορφωμένες λευκές γυναίκες στήριξαν Μαμντάνι (53%).
4. Θρησκευτικές Στάσεις
α. Καθολικοί (27% του εκλογικού σώματος): 33% – 52% (καθαρό προβάδισμα Κουόμο)
β. Άθρησκοι / αγνωστικιστές (23% του σώματος): 76% – 20% συντριπτική νίκη Μαμντάνι.
γ. Προτεστάντες/άλλοι χριστιανοί (20% του εκλογικού σώματος): 43% Μαμντάνι – 48% Κουόμο
δ. Εβραίοι (16% του εκλογικού σώματος): 32% Μαμντάνι – 64% Κουόμο
ε. Άλλες θρησκείες (μουσουλμάνοι, ινδουιστές, σιχ, κ.λπ. 14% του εκλογικού σώματος): 71% – 24% συντριπτική νίκη Μαμντάνι.
Το εβραϊκό εκλογικό σώμα ήταν η εθνότητα που αποτέλεσε τη μεγαλύτερη απόκλιση από το γενικό αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά ο Μαντάνι πήρε 32%, το 1/3. Οι λόγοι είναι πρωτίστως πολιτικοί και συνδέονται με τη στάση του Μαμντάνι για τη Γάζα, καθώς και με την ιστορική πολιτική και πολιτισμική σχέση της Νέας Υόρκης με το Ισραήλ. Ωστόσο, η προεκλογική περίοδος σημαδεύτηκε από μια συντονισμένη εκστρατεία ταύτισης της κριτικής στο Ισραήλ με «αντισημιτισμό», στην οποία συμμετείχε ο Κουόμο, ο Σλίουα, τα μεγάλα ΜΜΕ και λόμπι, επιχειρώντας να παρουσιάσουν τον Μαμντάνι ως «αντισημίτη». Η εκστρατεία ταύτισης της κριτικής στην κυβέρνηση του Ισραήλ με τον «αντισημιτισμό» δεν έμεινε αναπάντητη. Οργανώσεις όπως Jews for Racial and Economic Justice και Jewish Voice for Peace, τόνισαν ότι η κριτική της ισραηλινής κυβέρνησης δεν αποτελεί αντισημιτισμό.
Η υπο-συμμαχία που δεν φαίνεται καθαρά στους αριθμούς είναι οι προοδευτικοί Εβραίοι: ένα τμήμα —οργανωμένο, ακτιβιστικό και νεότερο— στήριξε ενεργά τον Μαμντάνι.
5. ΛΟΑΤΚΙ+ (14% του εκλογικού σώματος): 81% – 15%
Εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα ήταν μέρος της καμπάνιας του Μαμντάνι από την αρχή. Προώθησε με συνέπεια την την ενίσχυση δημόσιας υγείας και πρόσβαση σε υπηρεσίες. Έδωσε συνέντευξη στο Them, μιλώντας για την Sylvia Rivera και queer αστική φροντίδα. Εμφανίστηκε σε gay clubs σε Μπρούκλιν και Κουίνς σε ανοιχτές πολιτικές βραδιές.
6. Η πόλη των νεοφερμένων και η πόλη των ντόπιων
Το εκλογικό σώμα χωρίζεται και από τη σχέση με την πόλη. Όσοι ζουν στη Νέα Υόρκη λιγότερο από 5 χρόνια (7% του συνόλου) ψήφισαν Μαμντάνι 85%, όσοι έχουν 5–10 χρόνια (8%) τον στήριξαν 78%, ενώ όσοι έχουν πάνω από δεκαετία στην πόλη (37%) τον ψήφισαν 55%.
Αντίθετα, οι γεννημένοι στη ΝΥ—το 45%—ψήφισαν τον Κουόμο με 49%, ενώ ο Μαμντάνι πήρε 38%. Σε συνοπτική εκδοχή: όσοι βίωσαν την πόλη πρόσφατα, μέσα στις πιο δύσκολες δεκαετίες του κόστους ζωής και της επισφάλειας, ψήφισαν με βάση την εμπειρία πίεσης που ζουν σήμερα, όχι την νοσταλγία για την Νέα Υόρκη του Φρανκ Σινάτρα.
7. Εκπαίδευση
Στο εκπαιδευτικό προφίλ, εκείνοι με πτυχίο ή μεταπτυχιακό—το 59% του εκλογικού σώματος—στήριξαν τον Μαμντάνι με 57%, ενώ όσοι δεν έχουν πτυχίο (41%) του έδωσαν 42%. Η τομή με τη φυλή είναι αποκαλυπτική: λευκοί πτυχιούχοι τον στήριξαν 53%, οι λευκοί χωρίς πτυχίο μόλις 26%· στους ψηφοφόρους χρώματος, οι πτυχιούχοι του έδωσαν 64% και όσοι δεν έχουν πτυχίο 50%.
Η εικόνα αυτή δείχνει κάτι κρίσιμο για την αμερικανική (και όχι μόνο) αριστερά: η «βραχμανοποίηση», δηλαδή η υπερ-συγκέντρωση επιρροής σε μορφωμένα στρώματα και επαγγέλματα γνώσης, δεν λύνεται σε μία εκστρατεία. Η εκστρατεία Μαμντάνι άνοιξε γέφυρες, έκλεισε το χάσμα σε σχέση με όλες τις Προεδρικές εκλογές των τελευταίων 10 χρόνων μετά την εμφάνιση Τραμπ, αλλά το ζήτημα παραμένει. Η μάχη για μια αριστερά που δεν απευθύνεται μόνο στα μορφωμένα στρώματα αλλά χτίζει πλειοψηφίες με τους πιο χαμηλής μόρφωσης εργαζόμενους της καθημερινής επισφάλειας είναι μακρά.
8. Εισοδήματα και «αντικειμενική» vs «βιωματική» φτώχεια
Η εισοδηματική εικόνα επιβεβαιώνει ότι η βάση του Μαμντάνι είναι εκείνοι που ασφυκτιούν από το κόστος ζωής, παρότι δεν θεωρούνται «πολύ φτωχοί» με τους τυπικούς οικονομικούς δείκτες.
Στους κάτω από 30.000$ ετήσιο εισόδημα (15% του εκλογικού σώματος) που με βάση το κόστος ζωής σημαίνει κατοίκους που εξαρτώνται από υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας, προηγήθηκε ο Κουόμο με 48%–42%. Αυτό δείχνει ότι οι πιο εξαθλιωμένοι και κοινωνικά εξαρτημένοι ψηφοφόροι συχνά μένουν προσδεμένοι σε υπάρχοντα δίκτυα επιβίωσης.
Από εκεί και πάνω όμως, η εικόνα αλλάζει πλήρως για τον Μαντάνι: 53% στους 30–49.000, 56% στους 50–99k και 55% στους 100–199k.
Αντίθετα, στους πιο εύπορους 200–299k η στήριξη στον Μαμντάνι πέφτει στο 49% (με τον Κουόμο στο 44%), ενώ στα 300k+ ο Μαμντάνι υποχωρεί στο 33% και ο Κουόμο ανεβαίνει 62%.
Το διακύβευμα δεν ήταν μόνο η «αντικειμενική» φτώχεια, αλλά και η βιωματική φτώχεια, εκείνη που δεν μετριέται μόνο με εισόδημα αλλά με πίεση χρόνου, χρημάτων και ψυχικής αντοχής. Και εδώ τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά: ανάλογα με το πώς νιώθουν οικονομικά οι οικογένειες, η ψήφος μετατοπίζεται δραματικά. Σε όσους δηλώνουν ότι «τα καταφέρνουν» (17%), τα πράγματα είναι σχεδόν ισορροπημένα (Μαμντάνι 45% – Κουόμο 48%).
Στους πολλούς που δηλώνουν ότι «κρατιούνται» (59%), ο Μαμντάνι περνά μπροστά 48% έναντι 43%.
Και στους 22% που δηλώνουν ότι «δεν τα βγάζουν πέρα», ο Μαμντάνι εκτινάσσεται στο 60%, ενώ ο Κουόμο πέφτει στο 33%.
Δηλαδή, ο Μαμντάνι κυριάρχησε στους ανθρώπους που εργάζονται συστηματικά αλλά βιώνουν καθημερινή οικονομική πίεση — εκείνους που πληρώνουν ενοίκιο, συγκοινωνίες, δάνεια, φροντίδα και παλεύουν να κρατήσουν μια αξιοπρεπή ζωή σε μια πόλη που διαρκώς ακριβαίνει.
Συνοπτικά, προκύπτει μια κοινωνική συμμαχία: ενοικιαστές, μορφωμένοι αλλά οικονομικά πιεσμένοι εργαζόμενοι, νεοφερμένοι, εθνοτικές κοινότητες και ΛΟΑΤΚΙ. Αυτή η «συμμαχία των πολλών» ήταν το κοινωνικό υποκείμενο της νίκης του Μαμντάνι."
(ΑΡΘΡΟ ΦΙΛΟΥ ΠΟΥ ΖΕΙ ΣΤΙΣ ΗΠΑ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου