ΔΟΥΡΓΟΥΤΙ χθες σήμερα
...Μια πόλη σαν κι αυτή
Πεθαίνει ζειΚι αλλάζει μαγεμένη...
Μετά από πολλά χρόνια συναντήθηκα με τον φίλο Χρήστο Π. στην Καλλιθέα. Ζεστός καφές στο πεζόδρομο της Ματζαγριωτάκη, με παράλληλη ανασκόπηση των ημερινών των χθεσινών και των προπερασμένων. Μα πόσα είχαμε να θυμηθούμε! να πούμε να κριτικάρουμε!. Άλλωστε η απόσταση από ένα γεγονός πάντοτε αφαιρεί τους θολούς λεκέδες, λειαίνει τις οξείες γωνίες και καλώς εχόντων δημιουργούνται αναστοχασμοί χρήσιμοι και αποδοτικοί. Από το μικροσκόπιο της συζήτησης μας πέρασαν εκτός από γεγονότα και φωτογραφίες άλλων κοινών φίλων συνοδοιπόρων και συναγωνιστών. Ωραία περνούσε ο χρόνος. Ευχάριστα. Κόντευε μεσημέρι. Έπρεπε να τελειώνει ο καφές. Θα ξαναβρισκόμασταν για τα υπόλοιπα, Πήρε το δρόμο για Πετράλωνα ο Χρήστος, για Τζιτζιφιές εγώ, βαρύτερος κατά 2 με 3 κιλά από το βάρος του δώρου. Ναι 650 σελίδες βιβλίο με τίτλο " ΤΟ ΔΟΥΡΓΟΥΤΙ των ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ, Η ΠΟΛΗ των ΠΑΡΤΙΖΑΝΩΝ" του Παντελή Αραπίνη σε εκδόσεις ΙΔΙΟΜΟΡΦΗ.
Μα που είναι αυτό το Δουργούτι για το οποίο ο Κούνδουρος με Χατζηδάκη, Μάνο Κατράκη, Θανάση Βέγγο, Μίμη Φωτόπουλο, Μαργαρίτα Λυμπεράκη, παρέδωσε στο κοινό το 1954 την πρώτη του ταινία εφάμιλλή των καλύτερων ταινιών του ΙΤΑΛΙΚΟΥ ΝΕΟΡΕΑΛΙΣΜΟΥ;
Ο Αραπίνης δεν αφήνει τίποτε αναπάντητο. Σχολαστικό ψάξιμο προσωπικές μαρτυρίες δουλειά επίπονη δύσκολη αλλά αποδοτική. Η περιοχή που σήμερα λέγεται Νέος Κόσμος σύνορα Καλλιθέας , Ν Σμύρνης Δάφνης, Λ. Βουλιαγμένης και Συγγρού, όπου "κατασκευάστηκε" αυτοσχέδια το 1914 από χιλιάδες Αρμένιους πρόσφυγες και ολοκληρώθηκε μετά την μικρασιατική καταστροφή δεχόμενη χιλιάδες πρόσφυγες ήταν η γόνιμη μήτρα της Εαμικής αντίστασης του Δεκέμβρη 44, της αντίστασης στο μετεμφυλιακό καθεστώς μέχρι και την δικτατορία.
Βαρύ το βιβλίο. Το διάβασα γιατί δεν μπορούσα να το αφήσω αν και κάθε φορά αναρωτιόμουν. Καλά χάθηκε να είναι σε δυο τόμους;
Λοιπόν δεν θέλω να πώ περισσότερα. Ναι πρέπει να διαβαστεί. Διδάσκει ιστορία Δίνει σίγουρες απλές απαντήσεις σε συσκοτισμένα θέματα που θέλουν να κρύβουν πολιτικές σκοπιμότητες. Το χάρηκα. Θα συναντήσω τον Χρήστο να ξανασυζητήσουμε για τα υπόλοιπα που αφήσαμε αλλά κυρίως για το βιβλίο.
Μέχρι τότε η πόλη θα φανεί / Μονάχη ερημική / Σαν τ' ακριβό μου αστέρι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου