Θέλουν να ξεγράψουν το μέλλον της Γάζας”.
ΌΛΟΙ γνωρίζουμε τι γίνεται εδώ και αρκετό καιρό στη ΓΑΖΑ. Βλέπουμε και καταλαβαίνουμε όμως και την απάθεια για να μην πώ την αναισθησία του μεγαλύτερου εύρους των πολιτών των κυβερνήσεων και της διανόησης του λεγόμενου πολιτισμένου κόσμου. Μα ακριβώς αυτός ο πολιτισμένος κόσμος είναι που ευθύνεται κύρια για όλα τα κακά που συμβαίνουν όλα τα πολλά τελευταία και όχι μόνο χρόνια στη ζωή μας.
Δεν θέλω να προσθέσω κάτι περισσότερο. Ξεχώρισα δύο από τις πολλές δημοσιεύσεις , συγκλονιστικές μαρτυρίες ΠΟΥ ΤΑ ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΥΝ ΟΛΑ .
Η μία του Γιώργου Αυγερόπουλου. Από συνέντευξη του στον Γιάννη Πανταζόπουλο στο lifo Vidcast . θα την ακούσουμε στην διεύθυνση https://www.youtube.com/watch?v=wEP5hSKrats
Η δεύτερη ένα απόσπασμα από την συνέντευξη του Χρ. Γεωργαλά στην εφημερίδα των Συντακτών. Όπως διαβάσαμε ....Ο Χρήστος Γεωργαλάς είναι ένας καταξιωμένος χειρουργός κεφαλής και τραχήλου, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Λευκωσίας και γιατρός σε μεγάλο ιδιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας. Είναι ένας από τους ελάχιστους Ελληνες γιατρούς που εργάστηκαν εθελοντικά στη Γάζα τους τελευταίους μήνες. Βρέθηκε στο Νοσοκομείο Νάσερ στη Χαν Γιουνίς στη νότια Γάζα, για έναν μήνα, στο πλαίσιο αποστολής της βρετανικής οργάνωσης Medical Aid for Palestinians, από τις 21 Απριλίου 2025 έως τις 21 Μαΐου, μαζί με έναν αγγειοχειρουργό και έναν πλαστικό χειρουργό....μερικά λίγα αποσπάσματα από την διήγηση του Χρ. Γεωργαλά, είναι αρκετά για να αναρωτηθούμε ποια ζώα θα μπορούσαν να κάμουν κάτι όμοιο με τους ισραηλινούς και να τα ανέχονται οι πολιτισμένοι. Ας είναι. Ας προβληματιστούμε για να αγανακτήσουμε.
Ο πόλεμος έχει δυο στρατούς. Εδώ έχεις έναν πληθυσμό κατά κύριο λόγο αμάχων και γυναικόπαιδων, ο οποίος δεν έχει δυνατότητα διαφυγής. Και συστηματικά βρέχει βόμβες από τον ουρανό. Χτυπάνε νοσοκομεία, χτυπάνε δημοσιογράφους. Οι συνθήκες των συναδέλφων μου εκεί ήταν τραγικές. Αλλά υπάρχει και πάλι ένα αισιόδοξο κομμάτι, φανταστείτε ότι κάναμε μέχρι και μαθήματα! Είχαν εξετάσεις για τους ειδικευόμενους. Τον καιρό που βρισκόμουν εκεί, κάναμε εξετάσεις με ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής για τη φουρνιά των ειδικευομένων, για να προχωρήσουν στο πτυχίο τους και στη λήψη του τίτλου ειδικότητας», .... Εχουν μέχρι τώρα σκοτωθεί 1.400 υγειονομικοί. Το σκέφτεσαι, αλλά επίσης σκέφτεσαι ότι στη γενιά μας είναι το σημαντικότερο πράγμα που έχει συμβεί. Η πρώτη γενοκτονία που… ζούμε ζωντανά σε live streaming. Νομίζω ότι πιο δύσκολο είναι να αποφασίσει κανείς ότι αυτό δεν τον αφορά. Ή τον αφορά αλλά από απόσταση. Δεν ξέρω, είναι ότι είμαι και γιατρός. Η ιατρική έχει να κάνει με το να βλέπεις ανθρώπους που σε έχουν ανάγκη. Θεωρούσα ότι είναι υποχρέωσή μου. Είναι και ένας τρόπος να καταλάβουν και οι άνθρωποι στην Παλαιστίνη ότι δεν συμμερίζεται η πλειονότητα των ανθρώπων τις αποφάσεις των κυβερνήσεών τους. Σκέφτηκα ότι αν δεν μπορώ να αλλάξω την πολιτική της κυβέρνησής μου στην Ελλάδα, μπορώ τουλάχιστον να δείξω έμπρακτα ότι δεν συμφωνώ με αυτήν.
Το δεύτερο πράγμα είναι η αίσθησή μου ότι πρόκειται για έναν πόλεμο κυρίως εναντίον των παιδιών, που δεν μπορεί να εξηγηθεί με το γνωστό επιχείρημα «είναι μεγάλο το ποσοστό των παιδιών στη Γάζα, άρα στατιστικά θα έχουν πολλά παιδιά θύματα». Θεωρώ ότι σε μεγάλο βαθμό έχει να κάνει με μια στοχευμένη επίθεση, το έχει πει και ένας βουλευτής των Ισραηλινών ότι «τα παιδιά είναι το μέλλον τους, άρα είναι διπλά σημαντικό να τα χτυπάμε σε σχέση με τους ενηλίκους». Ωστόσο, αυτήν την πολιτική δεν φανταζόμουν ότι θα μπορούσα να τη δω τόσο έντονα.
Από τους ασθενείς που εγώ αντιμετώπισα, ήταν συντριπτικά μεγαλύτερο το ποσοστό των παιδιών σε σχέση με τους ενηλίκους. Μιλάμε για ηλικίες 9 χρόνων, 8, 11, 6… Τα παιδιά που έβλεπα εγώ είχαν τραύματα στον τράχηλο. Τραύματα λίγων μόλις χιλιοστών από θραύσματα, που είχαν όμως πολύ μεγάλη ταχύτητα εισόδου. Εβλεπες στον λαιμό τους μια πολύ μικρή οπή, αλλά κάνοντας την αξονική καταλάβαινες ότι είχε διαλυθεί ο λάρυγγάς τους, η τραχεία τους, η σπονδυλική στήλη. Είναι μικρές βολίδες. ... Αυτά τα θραύσματα κατακρεουργούν κυριολεκτικά τα παιδιά. Υπάρχουν βέβαια και τα νεκρά παιδιά, που τα βλέπαμε στο νεκροτομείο… Καθημερινά έφταναν στο νοσοκομείο 200 με 300 τραυματίες. Χοντρικά μπορείς να υπολογίσεις ότι είναι περίπου 1 προς 3 η αναλογία νεκρών προς τραυματίες...Το νοσοκομείο όπου δούλεψα, επί δύο μήνες το είχαν καταλάβει οι Ισραηλινοί, τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 2024. Οσοι γιατροί είχαν μείνει στο νοσοκομείο βασανίστηκαν. Τους έβαζαν στη σειρά έναν έναν και τους χτυπούσαν. Είχαν απαχθεί συνολικά γύρω στους 80. Από αυτούς 40 δεν γνωρίζουμε πού βρίσκονται ή αν ζουν. Σκότωσαν πολλούς επί τόπου...
Στο δικό μας νοσοκομείο, οι Ισραηλινοί περνούσαν από τους θαλάμους που ήταν οι θερμοκοιτίδες και τις σπάγανε συστηματικά μία μία. Τις θερμοκοιτίδες με τον υποκόπανο! Αυτά έχουν καταγραφεί από τους συναδέλφους μου. ...
...υπάρχει κούραση και εξάντληση. Στο βάθος του μυαλού όλων υπάρχει η σκέψη ότι θέλουν να τους εξοντώσουν. Να τους διώξουν από τη Γάζα. Παρακολουθούν όλη μέρα στο Αλ Τζαζίρα τα νέα. Και εκεί τα νέα είναι η ζωή σου, δεν είναι κάτι θεωρητικό. Είναι το μέλλον τους. Μου λέγανε ότι αυτή τη φορά «αν μας δώσουν ξανά εντολές εκκένωσης, δεν θα φύγουμε. Θα μείνουμε εδώ. Εχουμε κουραστεί. Αν φύγουμε, το σπίτι μας δεν θα το βρούμε ξανά. Προτιμάμε να πεθάνουμε όλοι μαζί στο σπίτι μας από το να πεθάνουμε στους δρόμους». Και το έλεγαν με μια πολύ ήρεμη αποφασιστικότητα, χωρίς τάση ηρωισμού.