Στην Κάζα κ στο Φρούριο Ελευθερών

                         

  Φρούριο Ελευθερών. Κοντά 2500 χρόνια ιστορία 

 Αναρωτιέμαι . Πόσες φορές να έχουμε περάσει από την παλιά Εθνική οδο Αθηνών Θηβών: Προσωπικά κοντεύω 30 χρόνια που περνάω αρκετές φορές κάθε χρόνο. Κοιτάζουμε τους οικισμούς σχολιάζουμε τα καμένα πευκοδάση, τα ρημαγμένα σπίτια, τους οικισμούς που με απίθανα ονόματα ξεπροβάλλουν συνεχώς οι ταμπέλες τους πάνω στο δρόμο, κοιτάμε τις κλειστές ταβέρνες. Ακόμη και στην Κάζα έμεινε μόνο μία ψησταριά ανοιχτή. Πιθανόν να προσπερνάμε την ταβέρνα εκεί πάνω χωρίς να έχουμε προσέξει καν το περίφημο ΚΑΣΤΡΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ!

Ε ναι. Εδώ και χρόνια όταν περνούσα έλεγα στον εαυτό μου το ίδιο τροπάριο, Πρέπει να το επισκεφτώ. Ελπίζω στο ανέβασμα από Αθήνα καθόσον η διασταύρωση για το φρούριο είναι από αυτή την κατεύθυνση. 

Και τα χρόνια περνούσαν. 31χρόνια παρακαλώ. Επιτέλους!!! Το τιμόνι έστριψε δεξιά. Ο χωματόδρομος περίπου 2,5 χιλιόμετρα η χαρά του οδηγού και του Τερράνο. Σχετικά εύκολος αν και είχε βρέξει υπήρχαν λάσπες.

Η συνήθεια να εξαντλώ τα όρια, οδήγησε το αυτοκίνητο να ανέβει και τα τελευταία 70 80 μέτρα δρόμου: κροκαλόδρομου με μεγάλη κλίση, αντί να το αφήσω ποιο κάτω. Τι τόθελα; Είπα αμάν όταν έφευγα. Με την όπισθεν ανάμεσα σε πουρνάρια χωρίς ορατότητα. Τέλος καλό όλα καλά. Η εφορία αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής έχει αναλυτικό κείμενο στο ιντερνετ για την θέση του φρουρίου την αξία του κτλ. Μια σύντομη αναφορά αξίζει

Οι Ελευθερές είναι αρχαία πόλη που βρίσκεται στα σύνορα Αττικής και Βοιωτίας, στη θέση Κάζα, σε σημείο όπου δημιουργείται φυσικό πέρασμα μεταξύ των ορεινών όγκων του Κιθαιρώνα και του όρους Πάστρα. Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Διόνυσος, προστάτης της πόλης, ίδρυσε τις Ελευθερές σε ανάμνηση της «ελευθερίας» (ανεξαρτησίας)  που έδωσε στις βοιωτικές πόλεις...Τον 4ο αι. π.Χ., στο ύψωμα πάνω από τον οικισμό, που ελέγχει το φυσικό πέρασμα  κατασκευάστηκε ένα ισχυρό φρούριο. Η ανέγερση του αποδίδεται στους Βοιωτούς,..Το Φρούριο έχει σχήμα ακανόνιστο και ενισχύεται από 12 συνολικά πύργους. Η πρόσβαση στο Φρούριο γινόταν από δύο κύριες πύλες, στα δυτικά και στα ανατολικά και τέσσερις μικρότερες πυλίδες. Οι πύργοι είναι τετράπλευροι, κατασκευασμένοι εξολοκλήρου από πέτρα και θα είχαν δύο ορόφους. Μεταξύ των πύργων, στα ενδιάμεσα διαστήματα του τείχους διαμορφωνόταν διάδρομος, ο λεγόμενος περίδρομος. Λίθινες σκάλες οδηγούσαν από το εσωτερικό του Φρουρίου στους πύργους και στον περίδρομο.

Το Φρούριο των Ελευθερών, που κατά τους νεότερους χρόνους αναφέρεται και ως Γυφτόκαστρο, αποτελεί ένα από τα καλύτερα διατηρημένα αρχαία φρούρια στον ελλαδικό χώρο....Το σχήμα του φρουρίου είναι μη κανονικό ορθογώνιο με διαστάσεις περίπου 300✖125 μ. Η περίμετρος τειχών είναι περί τα 860 μέτρα και η έκταση εντός του φρουρίου 29 στρέμματα.

Όποιος θέλει μπορεί να βρει πλήρεις περιγραφές στο google. Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι εκτός από την ψησταριά στην Κάζα πράγματι αξίζει μια σύντομη αλλαγή πορείας και για το φρούριο των Ελευθερών.

Μαρτιάτικο χιόνι! Τι περίεργο!!!

                                         

            Χιόνια τον Μάρτιο! Τι περίεργο!

Ήταν μερικές ημέρες πριν όταν όποιος παρακολουθούσε ιντερνέτ θα διάβαζε και θα σχημάτιζε την γνώμη π΄βς η Ελλάδα λίγο θα απέχει από την Σιβηρία και τον Βόρειο Πόλο. Από Παλιά στον ετήσιο Καζαμία και στην στήλη με την πρόγνωση του καιρού, γραφόταν το κλασικό για τους μήνες του Χειμώνα. "|Χιόνες εις τα Βόρεια" . Τώρα εξελίχτηκαν τα πράγματα. Μπροστά στην δίψα για λάικ, διάφορα σοβαρές σοβαρότερες και ασόβαρες ιστοσελίδες έχουν όλες προσαρμοστεί στο ίδιο πάνω κάτω μενού, όσον αφορά τον καιρό. Με δυο λόγια να κάνουν την τρίχα τριχιά. Φυσικά έχουν και την έξυπνη; στήριξη από τους σπουδαγμένους ειδικούς η σοβαροφάνεια των οποίων σιγοντάρει με τον τρόπο της την όλη εικόνα.  Τι μένει από όλη αθτή την ιστορία; 

ΈΝΑΣ ΑΣΥΜΕΤΡΟΣ ΦΟΒΟΣ. Φαίνεται ότι πολλούς βολεύει αυτή η κατάσταση. 

Λοιπόν πριν λίγες ημέρες το μοτίβο της κακοκαιρίας, του κακού χιονιού, και του κρύου των λίγων βαθμών πάνω από το μηδέν ξανάπαιξε στο ΜΜΕ. 

Ήταν η ημέρα που πρωί κατέφθανα στην Ιτέα. Κοίταξα τα βουνά και πήρα αμέσως την απόφαση. Φουλάρισα τον Ταρζάν και πήρα τις ανηφόρες στο 51 και στη Γκιώνα προς Καλοσκοπή.

Ζεστός καφές όμορφη για μένα μουσική στο μαγνητόφωνο αργή απολαυστική οδήγηση. Το χιόνι έπεφτε αλλά φαινόταν ξεψυχισμένο, λασπόχιονο. Το μισοέστρωνε στην άσφαλτο μα δεν θα το κρατούσε. Τα έλατα είχαν πάρει μια υποψία από λευκό χρώμα με αποχρώσεις  μεταξύ του πράσινου του άσπρου του γκρίζου. Στον πρώτο κατάλληλο χωματόδρομο το τιμόνι πήρε να στρίβει το χιόνι να τρίζει από το πάτημα των τροχών κι εγώ να ανοίγω το παράθυρο για να απολαύσω τις ανοιξιάτικες μυρουδιές του δάσους. Δεν είχε νόημα να συνεχίσω τον ανήφορο. Σταμάτησα και απόλαυσα γύρω το τοπίο. Δεν ξέρω πόση ώρα έμεινα εκεί.

Κάποια στιγμή κατέβηκα φόρεσα τα ορειβατικά παπούτσια και περπάτησα. Ο ήλιος παραμέρισε τα σύννεφα και η καθαρότητα στην ατμόσφαιρα ήταν μοναδική. Γύρισα στο αμάξι και ξεκίνησα να επιστρέφω. Όσο κατέβαινα τόσο καθάριζε ο δρόμος από χιόνι. Μια μέρα ζωγραφιά που αντί να την χαρεί κάθε πολίτης την είχαν χαράξει και γεμίσει φόβο και φόβο και πρόσεχε και που πας κάτσε στα αυγά σου. Ναι τελικά καθόμαστε στα αυγά μας γενικώτερα, μόνο που μας ωθούν να κλωσάμε τα αυγά του φιδιου. 

Θεσσαλονίκη κ 27ο διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ

                               

ΜΕΡΙΚΑ για το 27ο φεστιβάλ στη Θεσ/κη

Για άλλη μια χρονιά βρεθήκαμε για 4 ημέρες, τόσες μπορέσαμε, στη μαγεία του 27ου φεστιβάλ

ντοκιμαντέρ στη Θεσσαλονίκη. Ένας δυνατός θεσμός που από την φύση και την ιστορία του,

έχει δεσμούς με την κοινωνία, το παρελθόν αλλά και το μέλλον και την συγκυρία. Η τεχνητή

νοημοσύνη, το αμερικάνικο όνειρο και τα σημερινά αδιέξοδα του, θέματα από την ιστορία των

κινημάτων, τα κίτρινα γιλέκα, το ολοκαύτωμα στη Γάζα, παραλειπόμενα από τον πόλεμο στο

Βιετνάμ, φασισμός, ζητήματα περιβάλλοντος και πόσα ακόμη. Ποιος άραγε να μπορεί να

παρακολουθήσει μέσα στον περιορισμένο χρόνο του τόσα θέματα; 

ΛΟΙΠΌΝ 2 με 3 θεάσεις την ημέρα, σύμφωνες με τις ιδιαίτερες προτιμήσεις κάθε θεατή, όπως προκύπτουν μετά από σχετικό διάβασμα του προγράμματος. Επομένως η δική μου απαρίθμηση και η αναφορά σε ταινίες ακολουθεί τον παραπάνω κανόνα, σύμφωνα με όσες μπόρεσα να δω να σχολιάσω να προβληματιστώ. 

Ο Γάλλος ντοκιμαντερίστας Νικολά Φιλιμπέρ και η Αμερικανίδα φωτογράφος και σκηνοθέτρια

Λορέν Γκρίνφιλντ ήταν τιμώμενα πρόσωπα στη Θεσσαλονίκη. Στο "Η γενιά του πλούτου", και " Η

βασίλισσά των Βερσαλλιών"  η Λορέν μέσα από τις ιστορίες μιας οδηγού λεωφορείου, μιας

πορνοστάρ, μιας βασίλισσας ομορφιάς ξετινάζει κυριολεκτικά το αμερικάνικο όνειρο, το κυνήγι

του πλούτου, την εξάρτηση από την εικόνα και το κινητό. Ειδικά στο Social Studies , που

εξερευνά τις επιπτώσεις των social media των smartphone σε πραγματικό χρόνο εξετάζει πώς

έχουν αλλάξει ριζικά την παιδική ηλικία κ όχι μόνο.  

Εντελώς ιδιαίτερη η δημιουργία του Γ. Δρίβα "The biography of a software" ταινία φτιαγμένη

με χρήση AI.

Πόσες ταινίες ακόμη; Πάρα πολλές. Ο Σταύρος Ψυλλάκης καταχειροκροτήθηκε στις

"ΣΜΙΛΕΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ", η ιστορία του Ελβετού οδοντίατρου Τζουλιέν Γκρίβελ που για 26

χρόνια αφιλοκερδώς θεραπεύει λεπρούς στην Ελλάδα στην διάρκεια της αδείας του. 

Η "επιστροφή στην πατρίδα" των Κερσανίδη κ Χρύσας Τσελέπη, ταινία βασισμένη στον Γερμανό

ψυχίατρο Τίτους Μίλεχ, που αποκηρύσσει την ταυτότητά του και ξεκινά ένα προσωπικό ταξίδι

στον χώρο και τον χρόνο των εγκλημάτων του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Μια ιστορία όπου το

προσωπικό γίνεται δημόσιο και μας αποκαλύπτει τα μυστικά της συλλογικής συνείδησης και

το ατομικό τραύμα που δεν έχει κ δεν μπορεί να επουλωθεί.

Μα εδώ θα σταθώ σε δυο εμβληματικές για μένα δημιουργίες

Η πρώτη "ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ των Ηρώ Σιαφλακη και μοντάζ της Μπονίτας Παπαστάθη. Μια διεισδυτική ματιά στο κίνημα των κίτρινων γιλέκων, των αντιθέσεων, των

προβληματισμών της Γαλλικής κοινωνίας (στην πραγματικότητα της σύνολης Ευρώπης) μέσα

από ένα κίνημα  οργανωμένο από τα κάτω, χωρίς ιεραρχία και προνόμια, ΤΑ Κίτρινα Γιλέκα

ένας πολιτικός πειραματισμός ,ενας συνεχής ακτιβισμός και τελικά ΜΙΑ συνέχεια του Γαλλικού Μάη. Και όλα αυτά πλαισιωμένα με μια συζήτηση στο τέλος, όπου χαρήκαμε την μεστή και μετρημένη τοποθέτηση της Σιαφλάκη.

Ελπίζουμε να το ξαναδούμε στα σινέ της χώρας.

Το γεγονός της Παρασκευής ήταν μια χαρούμενη μουσική πορεία, ΠΑΤΙΝΑΔΑ όπως λέγεται,

μια απρόσμενη νότα που ξεκίνησε από τις παραλιακές αποθήκες του φεστιβάλ και κατέληξε

μετά από ώρα ακολουθούμενη από 100δες πολίτες με υψωμένα τα κινητά και της φωτογραφικές

μηχανές, στην αίθουσα του σινε Μακεδονικόν όπου παίχτηκε η δημιουργία των Άννας

Αντωνοπούλου και Γιώργου Σπυρίδη Ο ΜΠΙΚΟ ΚΑΙ Η ΟΡΧΙΣΤΡΑ ΤΟΥ . 

Ο μαέστρος και σαξοφωνίστας Biko Agusev από την Στρούμιτσα της Βόρειας Μακεδονίας με

την 12μελή παρέα του, τιμούν την βαλκανική παράδοση στη μουσική. Κάθε χρόνο εδώ και 15

χρόνια κατεβαίνουν στη Νάουσα στο μαγαζί του Δημήτρη στα ΟΙΝΟΜΑΓΕΙΡΕΜΑΤΑ < εκεί τον πρωτακουσα κι εγώ> και με την μπάντα των χάλκινων  συναρπάζουν τα πλήθη με τις  μοναδικές μελωδίες τους κατά τη διάρκεια των ζωντανών καρναβαλικών εορτών της Νάουσας. Κατά την γνώμη μου, ο Γιώργος, η Άννα, ο Μπίκο μοίρασαν  την χαρά σε όλους, ξεσήκωσαν πολίτες, χόρεψαν στην διαδρομή, σιγομουρμούρισαν τα λόγια των τραγουδιών. Μια ξεχωριστή στιγμή στο φεστιβάλ. Μια στιγμή για την οποία δικαιούμαστε όσοι την ζήσαμε να φωνάξουμε . ΝΑΙ ΕΙΜΟΥΝ κι ΕΓΩ ΕΚΕΙ. 

Το Σάββατο καφές, γρήγορο φαγητό, αναπαυτικά στο τραίνο και βράδυ Αθήνα, Τώρα

Ιτέα στον υπολογιστή.... Γεια χαρά και σε άλλα τέτοια.

Γενίτσαροι, Μπούλες και χάλκινα

                                                       

      στη Νάουσα 

Με καθυστέρηση ανοίγω σελίδα με το παλιό έθιμο της απόκριας στη Νάουσα. Ένα εντελώς ξεχωριστό παραδοσιακό δρώμενο. Την Κυριακή το μεσημέρι και μετά, ο ζουρνάς και το νταούλι δίνουν το ρυθμό και οι δρόμοι της πόλης γεμίζουν χορευτές μπουλούκια με χαρακτηριστικές μουτσούνες στολή, σπαθιά και άφθονη ενέργεια.

Πρώτα θα περάσουν από το δημαρχείο για να πάρουν την άδεια του δήμαρχου ώστε να κατακτήσουν χορευτικά την πόλη. Το απόγευμα αργά θα βγουν οι μουτσούνες αλλά ο χορός θα συνεχιστεί.  Λένε ότι το έθιμο που χρονολογείται στον 18ο αιώνα έχει διονυσιακές καταβολές . Όσον αφορά την στολή οι χορευτές φορούν φουστανέλα αλλά υπάρχει και κάποιος ντυμένος με γυναικεία στολή. Έτσι έχουμε τους γενίτσαρους και τις μπούλες. 

Καλά αυτά γίνονται την Κυριακή... Την Παρασκευή το Σάββατο όλη η πόλη ζει στο ρυθμό των χάλκινων. Πανδαισία ανεπανάληπτη. Το κάθε μαγαζί μπαρ καφενείο ταβέρνα οι δρόμοι τα πεζοδρόμια έχουν καταληφθεί από πολίτες κάθε ηλικίας που πίνουν χορεύουν διασκεδάζουν, Οργανοπαίχτες  ντόπιοι, από διπλανές περιοχές με παράδοση στα χάλκινα, όπως  Γουμένισσα ακόμη και από την Βόρειο Μακεδονία, εντυπωσιάζουν καθώς δίνουν πνοή στην βαλκανική μουσική θυμίζοντας μας τον μεγάλο Γκόραν Μπρεγκοβιτσ.  Προσπάθησα να βιντεοσκοπήσω την μπάντα από την Β. Μακεδονία. 

¨Έντεκα άτομα με αστείρευτη ενέργεια. Αυτή την ώρα ετοιμάζονται για την Θεσσαλονίκη όπου την Παρασκευή θα προβληθεί σχετικό ντοκιμαντέρ στα πλαίσια του εκεί φεστιβάλ. Φυσικά θα προηγηθεί η σχετική πατινάδα, δηλ η μουσική περιήγηση στους δρόμους. Θα είμαστε εκεί.

Όμως Νάουσα δεν είναι μόνο το καρναβάλι και η μουσική. Οι παράπλευρες ωφέλειες είναι πολλές. Βεργίνα η κορυφαία. Επίσκεψη στα οινοποιία του Ξυνόμαυρου η δεύτερη, η Βέροια η Έδεσσα τα ορεινά και πόσα ακόμη.

Στην Ημέρα της γυναίκας

 

8 Μαρτίου...Οι πεταλούδες είναι άνθη

Όπως κάθε χρόνο 8 Μαρτίου. Εκδηλώσεις, υποσχέσεις, προτάσεις. Αργά και βασανιστικά η γυναίκα κατακτά, ανεβαίνει ένα σκαλί μα συγχρόνως η κοινωνία μπορεί να κατεβαίνει άλλα δύο τρία τέσσερα. Ο αγώνας του Σίσυφου είναι κοινός για όλους άνδρες γυναίκες παιδιά για όλα τα χρώματα και τις φυλές. Γνωστά αυτά. 

Σκεφτόμουν τι θα μπορούσα να πώ για την ημέρα της γυναίκας, μα γνώριζα πως θα κατέληγα σε ένα ποίημα. Γιατί παντού και πάντα "ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ" . 

Θα ‘ρθει καιρός Κατερινα Γωγου

Θα ‘ρθει καιρός
που θ’ αλλάξουν τα πράγματα
να το θυμάσαι Μαρία
θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα
εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε
κρατώντας τη σκυτάλη
Μη βλέπεις εμένα μην κλαις
εσύ είσαι η ελπίδα
Άκου, θα ‘ρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
δεν θα υπάρχουν πόρτες κλειστές
με γερμένους απ’ έξω
και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε
δε θα ‘μαστε άλογα
να μας κοιτάνε στα δόντια
Οι άνθρωποι, σκέψου,
θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες
να φυλάξεις μοναχά
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές :
απροσάρμοστοι, καταπίεση,
μοναξιά, τιμή, κέρδος, εξευτελισμός
για το μάθημα της Ιστορίας
Είναι Μαρία, δε θέλω να λέω ψέματα,
δύσκολοι καιροί και θα’ ρθουνε κι άλλοι
δε ξέρω, μην περιμένεις κι από μένα πολλά
τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω
κι απ’ όσα διάβασα ένα κράτησα καλά
Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος
Θα την αλλάξουμε τη ζωή
…παρ’ όλα αυτά Μαρία. 

Όσον αφορά την κεντρική φωτό? Την απάντηση την πήρα από τον Νικάνορ Πάρα και ποιητικά και ουσιαστικά

...Για τελευταία φορά το ξαναλέω
Οι προνύμφες είναι θεές
Οι πεταλούδες είναι άνθη σε αέναη κίνηση...

Εκδήλωση μνήμης στον Ε. Ζάχο Παπαζαχαρίου

 

           μνήμη Ε. Ζ. Παπαζαχαρίου

Χθες 5 Μαρτίου, θυμηθήκαμε, συζητήσαμε και  γνωρίσαμε καλύτερα έναν ξεχωριστό Καλλιθεάτη διανοούμενο. Η εκδήλωση που υποστηρίχθηκε από την Λέσχη Κινηματογράφου και Πολιτισμού Καλλιθέας έγινε στο χώρο του Δημοτικού θεάτρου της πόλης. Ο Ζάχος καταγόταν από πατέρα Πόντιο κ μητέρα Κεφαλλονίτισά ( την Χρύσα Γιακουμάτου). 

Μαθητής του Σίμωνα Καρρά γεννήθηκε στα προσφυγικά της Καλλιθέας, σπούδασε στο Παρίσι εθνολογία ανατολικές, βαλκανικές γλώσσες κ πολιτισμούς αναγορεύτηκε διδάκτωρ συγκριτικής φιλολογίας στη Σορβόννη, εργάστηκε στη Γαλλία σαν ερευνητής στο Εθνικό κέντρο Επιστημονικών Ερευνών, δίδαξε στα Πανεπιστήμια Θράκης, Θεσσαλίας Μακεδονίας, ασχολήθηκε με το τραγούδι την σκηνοθεσία το θέατρο και έφησε σπουδαίο ερευνητικό έργο μέσα από την πλατιά εργογραφία του. Μια πολυσχιδής προσωπικότητα, ένας ξεχωριστός λαικός διανοούμενος ο οποίος συνεχώς άνοιγε νέους δρόμους με νέες πρωτότυπες απαντήσεις σε θεμελιώδη ζητήματα που αφορούν την κοινωνία και την εξέλιξη της. Υμνωδός της λαϊκότητας, ασυμβίβαστος χαρακτήρας. εκτός από βιβλία έγραψε στίχους κ μουσική συνεργάστηκε με τον Αργύρη Μπακιρτζή, τον Κοντογιάννη, τον Νίκο Ξυδάκη κτλ.

Ο γνωστός μουσικός παραγωγός και διανοούμενος Στέλιος Ελληνιάδης  ο Ακαδημαϊκός Βύρων Κοτζαμάνης κ ο ιστορικός Φοίβος Οικονομίδης μαζί κ η σύζυγος του Ζάχου Φωτεινή Παπαζαχαρίου αναφέρθηκαν με περιεκτικό αλλά συνάμα "ζουμερό" τρόπο στον Ζάχο ενώ στην εκδήλωση είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε σχετικό ντοκιμαντέρ του Γιώργου Σπυρίδη . 

Βιβλία σαν "η πιάτσα", "στα Εξάρχεια το 80" "είμαστε Πόντιοι" "βίος κ πολιτεία του Διονυσίου εκ Φουρνά", "λεξικό της Αργκό" και πόσα ακόμη αποδείχνουν την αξία του Ζάχου και την ανάγκη να αξιοποιηθεί το πλούσιο ανέκδοτο πρωτότυπο έργο του.