ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΝΟΜΠΕΛ

ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΝΟΜΠΕΛ

            Στις 5 Νοεμβρίου του 1957 στην Κρήτη, κηδεύτηκε ο πιο πολυδιαβασμένος διεθνώς Έλληνας λογοτέχνης Νίκος Καζαντζάκης.

            Στις 7 Νοεμβρίου 2016 στο φιλόξενο χώρο του "ΕΜΒΟΛΙΜΟΝ" στα Άσπρα Σπίτια, ο ακούραστος Γιώργος Θεοχάρης, διευθυντής του περιοδικού και ποιητής ο ίδιος, παρουσίασε το βιβλίο "ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΝΟΜΠΕΛ" , μαζί με τον συγγραφέα του, τον Κώστα Αρκουδέα.

Όπως καταλαβαίνει ο καθένας, πρόκειται για την ιστορία εκείνη, όπου εκκλησία μαζί και η πολιτεία της μετεμφυλιακής Ελλάδας – και όχι μόνο- ΑΠΑΙΤΗΣΑΝ από τη Σουηδική Ακαδημία το βραβείο Νόμπελ να μην δοθεί ποτέ «στον άθεο, κομμουνιστή και διαφθορέα της νεολαίας» Νίκο Καζαντζάκη! (ούτε και στον Άγγελο Σικελιανό). Έκτοτε, η αιώνια Ελλάδα θα «ευγνωμονεί» την δεξιά και την δεξιά του κυρίου της που μας έσωσε από έναν «άθεο» που διαρκώς μέσα από τα έργα του ζητάει το θείο, από έναν «κουμουνιστή» που τα κουμουνιστικά κόμματα δεν αναγνωρίζουν, από έναν «διαφθορέα» που ο Ζορμπάς του γίνεται παγκόσμιο σύμβολο του διαχρονικού Έλληνα.

Προς γνώση και συμμόρφωση ένα απόσπασμα από την γραφή του Αυγουστίνου Καντιώτη (μετέπειτα μητροπολίτη Φλωρίνης και τότε ιεροκήρυκα), στο περιοδικό Σπίθα, την ημέρα της ταφής του παγκόσμιου Έλληνα Καζαντζάκη:

 «...ο μητροπολίτης Ευγένιος (της Εκκλησίας της Κρήτης), παρόλο που ειδοποιήθηκε αυστηρά από την Ιεραρχία, άφησε τον βλάσφημο να μπεί μέσα στη χριστιανική εκκλησία...ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ χυδαιολόγοι της πίστης μας. Να πάτε στις χάβρες στα τζαμιά να μην πατήσετε τα πόδια σας σε ιερό ναό της εκκλησίας μας, πρυτάνεις των πανεπιστημίων, λογοτέχνες και πολιτικοί...»

Άλλαξε τίποτε από τότε;

Φυσικά. όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν στην καθ’ ημάς ορθοδοξία..

Φαίνεται πως αρκεί… μόνο η μνήμη να εκδικείται…

Ποιός θυμάται την επίσημη πρόταση τότε της Ελλάδας, σε «αντικατάσταση» του Νίκου Καζαντζάκη; ΚΑΝΕΙΣ!

Λοιπόν, χάριν της ιστορίας, λεγόταν Γεώργιος Βουγιουκλάκης ήταν και είναι παγκοσμίως άγνωστος. Την διαμεσολάβηση δε με την επιτροπή Νόμπελ στη Σουηδία ανέλαβε ο εκπρόσωπος της «άλλης» ορθοδοξίας ο ακαδημαϊκός Σπύρος Μελάς.

Είπαμε «σωπαίνουν οι λύκοι όταν ουρλιάζουν οι άνθρωποι»… Και η Σουηδική επιτροπή απέρριψε τον Καζαντζάκη όπως είχε απορρίψει τον Εμίλ Ζολά, τον Λέοντα Τολστόι.

Θέλουμε, ο Ζορμπάς του Καζαντζάκη, σμιλεμένος από τον Κακογιάννη, τραγουδισμένος από τον Θεοδωράκη, αγαπημένος σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, αιώνιος Έλληνας, να μας ξαναπλησιάσει γιατί …εμείς πρέπει και να πιστέψουμε και να ελπίσουμε στη νέα κοινωνία της ελευθερίας.